هی از تو می نوشتم و هی دورتر شدی
با این خیال که به تو نزدیک می شوم
هی از تو می نوشتم و هی دورتر شدی
هی از تو می نوشتم و هی دورتر شدی
هی از تو می نوشتم و مغرورتر شدی
تو رفتی و به پای خودم پیر می شدم
تو رفتی و جهان مرا درد و غم گرفت
هی می نوشتمت که بخندی ولی چه سود
با هر ترانه ای که نوشتم دلم گرفت
دنبال رد پای تو گشتم تمام شب
هی در به در کنار خیالت قدم زدم
هی خط به خط سراغ تو را می گرفتم و
حال تمام مشترکان را بهم زدم
من رفته رفته توی خودم دفن می شدم
احساس زخم خورده ی من جان نمی گرفت
دردت گرفته بودم و اشکم نمی چکید
آتش گرفته بودم و باران نمی گرفت
از کوچه های سرد و مه آلود خاطرات
از لحظه لحظه های خیال تو رد شدم
هر لحظه داد می زدم و دور می شدی
هر لحظه زیر پای خیالت لگد شدم
هر لحظه داد می زدم و دورتر شدی
افتاده بودم از غم و گوشت نمی شنید
هر لحظه داد میزدم اما به پای تو
افتاده بودم از غم و دستم نمی رسید
حالا منم وَ دفتر شعری برای تو
حالا منم وَ دفتر شعری که کم نبود
هی می نوشتمت که بمانی ولی دریغ
هی می نوشتمت که بخندی ولی چه سود
| هانی ملک زاده |
