من یه شعرم

زندگی رو سکوت می‌چرخه

شاعرا با سکوت درگیرن

شاعرا خیلی زود می‌فهمن

شاعرا خیلی زود می‌میرن

من سرم گرمِ عشق و شعرامه

از زمین و زمونه دلسردم

حس گرمی میونِ سینه‌م نیست

برنگرد و نخواه برگردم

من جنونم رو از دلِ داغم

از نگاهای سرد می‌گیرم

عاشقم چون که شعر می‌خونم

شاعرم چون که درد می‌گیرم

سردم و با غرور می‌خندم

خاطراتت رو دور می‌ریزم

من یه مَردم هنوز باور کن

اشکمو با غرور می‌ریزم

من گذشتم بری،ولی بغضم

خونه‌تو سرد می‌کنه واست

من دلم عشق می‌کنه با درد

من سرم درد می‌کنه واست

من یه سنگم که عاشقت بوده

عاشقت با تمومِ بی‌رحمیش

من یه بغضم که دیر می‌ترکم

من یه شعرم که دیر می‌فهمیش

| هانی ملک زاده |