هر بار ابری را تکان دادیم؛
گریه کردیم...
هر بار درختی را بوسیدیم؛
پاییز شد...
هر بار دستی را گرفتیم؛
تنهاتر ماند...
هر سلامی، تکرار رفتن است؛
هر رفتنی؛ ادامهی اندوه...
| الینا نریمان |