تو مال منی! من مال توام!
تو مال منی!
خودم کشفت کرده‌ام
تو با من می‌خندی
با من گریه می‌کنی
دردِ دلت را به من می‌گویی
دیوانه!
دلت برای من تنگ می شود
ضربانِ قلبت با من بالا می‌رود
با سکوتم، با صدایم، با حضورم، با غیبتم
تو مال منی!
این بلاها را خودم سرت آورده‌ام
به من می‌گویی دوستت دارم
و دوست داری آن را از زبان من فقط من بشنوی
برای که می‌توانی مثل بچّه‌ها ناز کنی؟
نازت را بخرد و به تو دست نزند؟
چه کسی با یک کلمه، با یک نگاه دلت را می‌ریزد؟
بعد خودش آن را جمع می‌کند و سرجایش می‌گذارد؟
چه کسی احساست را تر و خشک می‌کند؟
اشکت را درمی‌آورد بعد پاک می‌کند؟
چه کسی پیش از آن که حرفت را شروع کنی تا ته آن را نفس می‌کشد؟
دیوانه!
من زحمتت را کشیده‌ام
تا بفهمی هنوز می‌توانی
شیطنت کنی، انتظار بِکشی، تپش قلب بگیری، عاشق شوی
تو حق نداری خودت را از من و من را از خودت بگیری
تو حق نداری خودت را از خودت بگیری
من شکایت می‌کنم از طرف هر دویمان
از تو
به تو
چه کسی قلب مرا آب و جارو می‌کند
دانه می‌پاشد
تا کلمات مثل کبوتر از سر و کول من بالا بروند؟
چه کسی همان بلاهایی را که من سر تو آوردم سر من آورده؟
من مال توام
دیوانه!
زحمتم را کشیده‌ای
کشفم کرده‌ای
نترس
چند سؤال می‌پرسم و می‌روم
یک: چند سال پیرت کرده‌اند؟
دو: چند سال جوانت کرده‌ام؟
سه: از دلت بپرس مال کیست؟
چهار: اگر جای خدا بودی، با ما چه می‌کردی؟
پنج: کجا برویم؟
دستت را به من بده!
| افشین یداللهی |
