اگر نبوسم حسرت، اگر ببوسم شرم

نفس کشیدم و گفتی زمانه جانکاه است

نفس نمی کشم، این آه از پی آه است

در آسمان خبری از ستاره ی من نیست

که هر چه بخت بلند است، عمر کوتاه است

به جای سرزنش من به او نگاه کنید

دلیل سر به هوا گشتن زمین، ماه است

شب مشاهده ی چشم آن کمان ابروست

کمین کنید رقیبان سر بزنگاه است

اگر نبوسم حسرت، اگر ببوسم شرم

شب خجالت من از لب تو در راه است 

| فاضل نظری |