ضربان پایت را می شنوم
در سینه ام راه می روی
ترجیح میدهم که تنها بمانم
به تلویزیون خیره شوم
کتاب بخوانم
پیاده روی کنم
بخوابم
تلویزیون تو را نشان می دهد
کتاب ها تو را می خوانند
پیاده روها تو را قدم می زنند
خواب ها تو را می بینند
عزیزم!
همه از اینجا رفته اند
تو که تنهاترین مرغابی جهانی
چرا از من مهاجرت نمی کنی؟
| حسین صفا |
نمی دونم چرا ولی حس می کنم حسین صفا بزور داره چند تا کلمه رو می چسبونه بهم یه چند بیت می گه می ده دست ملت ...
آخه نه وزنی نه فاقیه ایی نه حتی مفهوم چندانی ...
اصلا ادعا ندارم اما گاهی اشعاری به ذهنم می رسه که صد برابر کار های صفاست / کار های آقای چاوشی رو هم که گوش می کنم با شعرای حاج حسینشون ، گاهی نخونده شعرشو ترمیم می کنم با چیزی که فالبداهه به ذهنم می رسه ... و بعد که می شنوم حسین صفا چی گفته قیافم می شه پوکر فیس :/
واقعا استاده چاوشی که اون شعر هارو اصن می تونه روو موسیقی بخونه ... من که نمی تونم حتی تکرارشون کنم باهاش ...
چقـــــــــــــــــــــــــدر این شعر دلنشین بود :)
خیلی لذت بردم
نمی دونم این حسین صفا چی داره شعراش که چاوشی دست برنمیداره ازش!
آخه شعرش واسه کارای محسن اصلا مناسب نیست :/