کافه شعر

******
اگر شعری آرامتان کرد
دعایی به حال شاعر بد حالش کنید
ثواب دارد...

" دنیا به شاعرها بدهکاره "

******
برای دیدن عکس در سایز واقعی
بر روی آن کلیک کنید.
امیدوارم از پست ها لذت ببرید :))

بایگانی
محبوب ترین مطالب


مامان همیشه میگه چای باید خوب دم بکشه !

تا عطر و رنگ واقعیشو بفهمی ..

زود برش داری عطر و رنگش اصل نیست

دیر برداری 

میجوشه !

چای اگه بجوشه که خوردنی نیست !

ولی اگه دم بکشه

بشینی کنارِ ایوون

بارون بزنه ..

فنجونتو بگیری دستت

گرماشو حس کنی

اونوقته که لذت داره ..

دوست داشتنم همینه !

عجله نکن

لفتش هم نده !

بذار خـوب دم بکشه ..


| مریم قهرمانلو |

  • پروازِ خیال ...

بنفش

۰۸
بهمن


لوریا: من خیلی از رنگ بنفش خوشم میاد.

جان: چه خوب، منم رنگ آبی رو خیلی دوست دارم،

بنفشو یه کم کمرنگ کنی میرسی به آبی، رنگ های نزدیکی هستن تقریبا...

لوریا: آره، رنگ های نزدیکی هستن.

جان: البته نیازی به اینهمه فلسفه بافی نیست،

دوسِت دارم...!

حتی اگه تو از سفید خوشت بیاد،

من از مشکی!


| سرود بی حوصلگی / ترجمه : عباسعلی تنها |

  • پروازِ خیال ...

توافق

۰۸
بهمن


من و خورشید نشستیم و توافق کردیم

صبح را با تپش قلب تو آغاز کنیم ...


| مسعود محمدپور |

  • پروازِ خیال ...

خوشی کوچولو

۰۸
بهمن


وارد مترو شدم و به دَری که قرار بود تا ایستگاه آخر بازنشه تکیه دادم وقتی مترو شلوغه و جا واسه نشستن نیست،  همین تکیه دادن به درو دیوارم کم از نشستن رو صندلی نداره واسه همین کلی براش ذوق کردم، مثلِ آدمایی که خیلی خوش شانسَن به خودم آفرین گفتم و از درون خندیدم ...

مثِ وقتی که سرِ امتحان تو لحظه های آخر جوابِ یه سوال یادم اومد و جایِ خالی باقی مونده تو برگمو پر کردم یا اون لحظه ای که بسته ی آدامسو باز کردم و وقتی داشت می افتاد رو هوا گرفتمش یا حتی اون موقع که استاد داشت شعر کوچه ی فریدون مشیری رو میخوند و یجاشو فراموش کرد ، ادامشو من خوندم...

آدما خیلی وقتا از درون میخندن ،  از درون خندیدن ینی دلت میخنده و صدای این خنده تو کوچه پس کوچه های رگ و منافذ استخونت جوری می پیچه که حالِ روحِت عوض میشه...

من "خوشی کوچولو"صداشون میکنم ، همین حسایِ ریزو درشتی که دِلِ آدمو میخندونه ، همین که به راننده اتوبوس پولِ خورد میدی و با نگاهش ازت تشکر میکنه ، همین که تا یه بچه میبینی از تو کیفت یه چیزی براش پیدا میکنی که سرِ ذوق بیارتش ، صدایِ گرفته ی اول صبحِتو ضبط میکنی و هِی گوش میدی ، بیسکوییت مادرو تو آبجوش لِه میکنی و بویِ شیرین بچگی تو تک تک سلولای بدنت رسوب میکنه....

همینا که دِلتو قِلقِلَک میده و با زبونِ بی زبونی میگه "دنیا هنوز خوشکِلیاشو داره"... هوایِ این کوچولوهایِ قشنگِ زندگیتونو داشته باشید !

اصن وقتی تو رو دیدم 

و دلم خندید 

فهمیدم تو از همین خوشیایی

کوچولویی 

اما دِلمو میخندونی...


| نازنین عابدین پور |

  • پروازِ خیال ...

مى لرزد

۰۸
بهمن


پنجره را باز مى کنم

دلتنگى سر مى خورد داخل اتاق

صورتم را آب مى زنم

دلتنگى مى چسبد گوشه راست اینه 

لباس مى پوشم

دلتنگى مى خزد زیر پیراهنم

مى نشیند روى سینه ى چپم

سردش مى شود

مى لرزد

مى لرزد

مى لرزد


| نیکی فیروزکوهی |

  • پروازِ خیال ...


تو برمی‌گردی

تو حتمن برمی‌گردی!

حتا اگر تمامِ دروازه‌هایِ جهان بسته شوند وُ

تمامِ پنجره‌ها هم کور

حتا اگر تمامِ ریل‌ها خارج شوند وُ

تمامِ کشتی‌ها گرفتارِ دریایِ شور

حتا اگر تمامِ آسمان را کنده باشند وُ تمامِ پرواز‌ها را هم

کشته، تو می‌آیی

که می‌دانی حتمن،

راهی هست که خیالِ تو هر شب خانه است!


| افشین صالحی |

  • پروازِ خیال ...

بوسیدمش

۰۸
بهمن


بوسیدمش

و یک نفس تا خانه مان دویدم

آنروز همه چیز زیبا بود 

حتی قار قار کلاغ...


| محمد شیرین زاده |

  • پروازِ خیال ...

عصر جمعه

۰۸
بهمن


هر شب دعا کردم که برگردد

هی بغض کردم پشتِ اشعارم

از درد های شعر میفهمی

زخم قشنگی در دلم ‌دارم ...


وقتی نباشی جمعه میبارد

عصرِ وخیمی در دلش دارد

انقدر میبارد که داغش را

بر واژه های شعر بگذارد ...


اینجا تمام سال پاییز است

وقتی که دیگر برنمیگردی

صد سالِ دیگر تازه میفهمی

با عشقِ امروزم چه ها کردی ..


باران پر از احوالِ دلتنگی

پاییز از دستِ خودش خسته

یک عصرِ جمعه با کمی قهوه

یک شاعرِ تنها و دلبسته ...


این ها منم، پاییز یعنی من !

عصری پر از ابهام یعنی من !

یک فردِ پر درد و جدا مانده

بر چوبه ی اعدام یعنی من ...


"من" حال و احوالش وخیم اما ..

حتی نمانی دوستت دارد

هی شعر پشتِ شعر میبارد

حتی نخوانی .. دوستت دارد


هر رهگذر از این خیابان ها

رد میشود شکلِ تو میبینم

اندازه ی کل جهان خسته

اندازه ی یک عمر غمگینم ...


سی سال بعد از رفتنت پیرم

یک " تـو " نوشتم روی دیوارت

سی سال رفتی همچنان هستم

در اوج این پیری گرفتارت ...


| مریم قهرمانلو |

  • پروازِ خیال ...

فراموشی

۰۸
بهمن


بالاخره روزی قرصی درست می شود، که با خوردنش، هر چیز را که بخواهی فراموش میکنی.

مثلا نام کسی که میخواهی فراموش کنی را رویش می نویسی و یک لیوان آب رویش میخوری.

قرص دیگری هم درست می شود، که تاریخ ها رو رویش می نویسی، و قورتش می دهی، یک لیوان آب هم رویش.

قرص دیگری هم هست که مکان ها را رویش می نویسی،

روی قرص دیگر، حرف های مشترکتان را می نویسی،

روی آن یکی اسم چیزهای مورد علاقه اش

روی قرص دیگر، رنگ لباس هایش، رنگ شالش، رنگ لاکش

چه می دانم

روی آن یکی هم برنامه هایی که قرار بود در آینده با هم داشته باشید را می نویسی،

و احتمالا قرصی هم باشد

که روی آن، نام فرزندان احتمالی تان را مینویسی، همان هایی که هرگز به دنیا نیامدند، اما اسم شان دنیایی برای تو و او ساخته بود.

روی این هم یک لیوان آب میخوری. به همین سادگی.

می دانم بالاخره قرصی اختراع می شود که کارمان را ساده می کند، هر چه بخواهیم را فراموش میکنیم، فقط کافی ست نام آن چیز را رویش بنویسی، و بعد فراموشی ...

پس منتظر آن روز می مانم.

فقط یک چیز است که مرا می ترساند،

اختراع آن قرص کار زیادی ندارد

بالاخره روزی یکی آنرا می سازد،

فقط به من بگو

بوی عطرت را چگونه بر آن بنویسم؟

نگاهت را به چه اسمی بنویسم؟

خنده هایت را با کدام الفبا؟

صدایت را با کدام حروف؟

بغض ات را با کدام کلمه؟

به من بگو

به من بگو

پیش از آنکه قرص آخر را بخورم که رویش نام خود را نوشته ام...


| بابک زمانی |

  • پروازِ خیال ...

آنقدر نزدیک

۰۸
بهمن


با من حرف می‌زنی،

آنقدر نزدیک

که می‌‌شنوم 

آنچه را نمی‌خواهم گوش کنم 

می‌خندی تا آزارم دهی

می‌رقصی آنسوتر از صبح،

سر به ‌هوا بازی می‌کنی.

مرا در‌آغوش می‌کشی

و در گوشم زمزمه‌ میکنی: 

« عشق !

تو باید در بالاترین ارتفاع زندگی کنی »


| آندره ولتر |

  • پروازِ خیال ...


جان: ما آدما معمولا قدر چیزایی که داریم‌ و وقتی می‌فهمیم که دیگه نداریمشون...

لوریا: آره، دقیقا باهات موافقم،

الان قدر تنهایی قبل از تو رو میفهمم...

جان: اوهوم،

لوریا! جدا تو چرا انقد سعی میکنی منظورمو دقیقا برعکس مقصودی که دارم برداشت کنی؟؟

لوریا: چی؟

جان: هیچی، بگذریم!


| سرود بی حوصلگی / ترجمه : عباسعلی تنها |

  • پروازِ خیال ...

مرا ببخش

۰۷
بهمن


مرا ببخش که می خندم از سخن هایت 

که چشم و گوش و لبم ریز ریز می خندد 

مرا ببخش که این خنده ها ارادی نیست 

به آبشار بگویی : نریز ! می خندد..


مرا ببخش که هم عاشق است هم شاعر 

که مانده است در این راه ِ بی برو برگرد 

مرا ببخش که می خواهمت ولی با فقر 

مرا ببخش که می بوسمت ولی با درد


بخاطر دستانت ، شبانه بافتنت 

بخاطر چشمانت ، شبانه دوختنت 

بخاطر همه ی روزهای بی پولی 

مرا ببخش برای طلا فروختنت


بخاطر ِ چندین سال ، جا  نداشتنت 

بخاطر ِ صبرت ،  ادعا نداشتنت 

مرا ببخش که ثروت به من نمی آید 

مرا ببخش برای طلا نداشتنت


مرا ببخش که من یک عقاب در قفسم 

پرنده ی خوشبختت پرنده ای عصبی ست 

مرا ببخش که اشکم امان برید از من 

که خنده ای هم اگر هست خنده ای عصبی ست


زنان ، ستاره ی دنباله دار می خواهند 

مرا ببخش که چیزی در آسمانم نیست 

مرا ببخش که می خواهی و نمی گویی 

مرا ببخش که می خواهم و توانم نیست..


| یاسر قنبرلو |

  • پروازِ خیال ...

تولد

۰۷
بهمن


دقیقا یک روز پس از تولدم بعضی ها به من گفتند یک روز از بودنت گذشت

بعضی ها به من گفتند یک روز به مرگت نزدیک شدی

و بعضی ها به من گفتند تو یک روز زندگی کردی!

هر سه اینها به ظاهر یکیست 

اما دقیقا تفاوت این سه جمله ی ساده کیفیت زندگی آدم ها را تعیین میکند.


| امیرمهدی زمانی |

  • پروازِ خیال ...

بریز و بپاش

۰۷
بهمن


گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش! 

معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها


| حسین زحمتکش |

  • پروازِ خیال ...

از دست دادن

۰۷
بهمن


از دست دادن یه چیزایی بزرگت نمیکنه، باتجربت نمیکنه. 

وقتی یه چیزایی و از دست میدی تا یه مدت انقدر هرثانیه مرورش میکنی که داشتنشو باور میکنی. 

بعد دلت هواشو میکنه و تا به خودت میای جواب دلتو بدی میبینی کل وجودت صداش میزنن. 

چند سال با همینا سر میکنی و تا بخوای قبول کنی تجربه بوده میبینی دلت از یه جای خیلی دور داره تیر می‌کشه. 

همونجا به هرچی بزرگ شدنه لعنت میفرستی 

و تا میتونی مثل یه بچه گریه میکنی و گریه میکنی و گریه میکنی...


| نرگس حریری |

  • پروازِ خیال ...

شب

۰۷
بهمن


با کسی که دوستش داری 

شب ها مهربان حرف بزن

ما نمی دانیم چقدر هستیم 

ولی شب همیشه هست!

او بعدِ ما، شب ها باید بخوابد

اگر نخواستی نمان، 

ولی پیشِ چشم هایش خاطره خوب بگذار.... 


| فرید صارمی |

  • پروازِ خیال ...

فرار کردن

۰۷
بهمن


- تو چمدونت رو بسته بودی و داشتی فرار می کردی  

+ من نمی خواستم فرار کنم، فقط می خواستم سریع برم. 

- کجا می رفتی با این عجله؟  

+ نمی دونم. 

- پس داشتی فرار می کردی چون می خواستی سریع بری و نمی دونستی کجا می خوای بری. 

+ می خوای که من بگم فرار می کردم؟ آره من داشتم فرار می کردم. اصلا من همیشه دارم فرار می کنم. 

- از چی فرار می کردی؟ 

+ این هم نمی دونم. شاید از خودم...


| کتابفروشی خیابان بیست و یکم شرقی / روزبه معین |

  • پروازِ خیال ...


مخفیانه دوستت دارم 

مثل یک نقشه گنج

که آدم را میرساند

به بالهایی که هرگز نداشته

به خدایی که هرگز ندیده

مثل یک نقشه گنج

که در قلبم پنهانش کرده ام

و بشر را

از هزارسال تنهایی نجات میدهد


| حسنا میرصنم |

  • پروازِ خیال ...

دعا کنیم

۰۷
بهمن


اگر به جان عزیز تو غم نریخته بودم

اگر که زندگی ات را به هم نریخته بودم


اگر که دور تنت دست من طناب نمی شد

اگر که خستگی ام بر سرت خراب نمی شد


اگر که در کفن زندگی اسیر نبودیم

اگر که وارث این درد ناگزیر نبودیم


اگر که صاعقه بر سقف خیس خانه نمی زد

اگر به شانه یمان غصه تازیانه نمی زد


اگر که خستگی ام در تن تو تازه نمی شد

اگر که قلب تو تابوت این جنازه نمی شد


اگر که سایه ی این بی کسی بزرگ نمی ماند

اگر که خانه یمان آشیان گرگ نمی ماند


اگر من و تو درین زندگی غریب نبودیم

اگر که طعمه ی این شهر نانجیب نبودیم


اگر دل تو ازین روزِگار رنجه نمی شد

اگر که روح تو در خانه ام شکنجه نمی شد


اگر کنار تو یک صفحه ی سیاه نبودم

اگر برای توی یک راه اشتباه نبودم


اگر به من تن سبز تو قول سیب نمیداد

اگر که روح تو نعش مرا فریب نمیداد


اگر که بسته ی این برزخ سیاه نبودی

اگر کنار من این قدر بی گناه نبودی


اگر همیشه فقط این نبود زندگی ما

سکوت یک شب غمگین نبود زندگی ما


اگر که خاطر ه هامان نصیب باد نمی شد

اگر دوباره اگرهایمان زیاد نمی شد... 


قرار نیست به این کوچه نوبهار بیاید

قرار نیست اگرهایمان به کار بیاید


قرار نیست کمی اتفاق خوب بیفتد

که پشت پنجره ی بسته مان بهاربیاید


قرار نیست که پایان قصه تلخ نباشد

میان سفره یمان غیرِ زهرمار بیاید


قرار نیست کسی از میان مردم دنیا

برای بردن این نعش بی مزار بیاید


قرار نیست که فردای نارسیده ی روشن

برای دیدن این قوم سوگوار بیاید


قرار نیست که خوشبختی تلف شده ی ما

پس از تحمل یک عمر انتظار بیاید


دعا کنیم که این شهر بی پرنده نماند

دعا کنیم زمستان شوم زنده نماند


دعا کنیم که هرشاخه شکل دار نگیرد

دوباره کوچه یمان بوی انفجار نگیرد


دعا کنیم که آینده بی فروغ نباشد

دعا کنیم دعاهایمان دروغ نباشد... 


| حامد ابراهیم پور |

  • پروازِ خیال ...


جلو آینه وایساده داره آرایش می کنه.همیشه وقتی حواسش نیست بهش زل می زنم.موهاش خرماییه.چشاشو که می بنده نسل سگای با وفا منقرض میشه.آروم پا میشم میرم از پشت بغلش می کنم.یه جوری که معلوم نیس شوخیه یا جدی می پرسم:بانو ببخشید می تونم بپرسم شغلتون چیه!؟بدون اینکه مکث کنه با خنده میگه:"خوشگلیم" آقا.ما هف پشتمون خوشگل بوده.

میگم حالا کجا داری میری!؟

میگه میرم اونجا که غم نباشه...

یه نیگا به سر تا پای خودم میندازم.میگم کور خوندی!؟هر جا بری من دنبالت میام

در یهو وا میشه.نیما میاد داخل.لباس سربازیش تنشه! میگه:با کی داشتی حرف می زدی!؟

میگم با بانو!

میگه پسر تو دیگه رد دادیا! اون که رفته...

می خندم میگم برو خودتو ایستگاه کن!همین الان جلو آینه آرایش می کرد.گرفتی مارو؟!

با یه حال کلافه ای می گه:آینه رو که زدی شکستی پریشب!

با یه لحن غم انگیزی می پرسم:واسه اینکه اونو نشون نمی داد یا واسه اینکه منو نشون می داد؟!


| کسری بختیاریان |

  • پروازِ خیال ...


هر وقت سرم را روی پاهای تو می گذارم

از شدت آرامش و آسوده خیالی

یاد این جمله ی از سفر آمده ها می افتم:

"هیج جا خانه ی خود آدم نمی شود..." .


| رسول ادهمی |

  • پروازِ خیال ...

پنجره ها

۰۷
بهمن


هی رد شو از این کوچه و هی دل ببر از ما

تو  فلسفه ی بودن ِ این پنجره هایی...


| امین پورحاجی |

  • پروازِ خیال ...

زیبایی ات

۰۷
بهمن


حواسم پرتِ زیبایی ات شد.‌.

منِ دست و پا چلفتی

نصفِ بیشترِ شعرم را

ریختم زمین!

فقط ماند...

یک دوستت دارمِ ساده...!


| حامد نیازی |

  • پروازِ خیال ...

دختربچه ها

۰۶
بهمن


نترسیدازاینکه دختربچه هایتان زمین بخورند،اجازه دهید گریه کنند اما دوباره بایستند.

بزرگ‌تر که شدند گاهی از آن‌ها بخواهید نان بخرند، حتی یک بار شده در صف بایستند.

مطمئن باشید به کسی در صف نانوایی تجاوز نمی‌کنندمطمئن باشید حرف در و همسایه که بگویند:" مرد نداشتند در خانه؟ " به پشیزی نمی‌ارزد.همانقدر که آنها را برای آشپزی تشویق می‌کنید برای تعمیر قفل اتاق هم ترغیب کنید.

دخترهایتان را اگر کلاس رقص می‌فرستید یک دوره هم دفاع شخصی بفرستید و باور کنید اینها به معنای فمنیسم بودن نیست 

دوره ای نیست که بخواهند زن‌ها در معدن کار کنند، دوران ما خطرناک‌تر از این حرف‌هاست.

این‌ها را گفتم که دخترهایتان منتظر کسی نباشند که مثل پدرهایشان برایشان نان بیاورد!

که دنبال مردی مثل پدرهایشان در اینستاگرام و تلگرام نگردند.اینها را گفتم که دخترهایتان باور کنند می‌توانند روی پای خودشان بایستند!که بدانند این روزها" جیگرم" به اندازه "ضعیفه" پنجاه سال پیش فحش است. 


اگر رویای دخترتان خانم دکتر و خانم مهندس شدن است به او کمک کنید و بگویید "خانم آقای دکتر" و "خانم آقای مهندس" مدرک تحصیلی به حساب نمی‌آید .برای دخترهایتان لاک بخرید، رژ بخرید و به آنها بگویید زیباترینند.

نگذارید مات و مبهوت" عروسک" گفتن‌های پسر مردم شوند.‌

به دخترهایتان بگویید هیچ خرس پشمی و هیچ دسته گل رزی به اندازه زحمت چندین و چندساله بزرگ کردنشان نمی‌ارزد.به آنها بگویید ازدواج، تنها هویت آنها نیست، که هیچ شوالیه ای با هیچ اسب سفیدی قرار نیست آنها را به هیچ قصری ببرد!

از دخترهایتان بخواهید برای به دست آوردن خواسته‌هایشان کار کنند که بدانند شوالیه‌ها خودپرداز نیستند، که ازدواج فقط و فقط برای درو کردن پاساژها نیست.

یادشان بیاورید در دوره ای که خواستگارها پدرزن پولدار می‌خواهند یا زن پولساز، باید سعی کنند خودشان شوهر خوبی باشند!

به دخترهایتان اجازه بدهید زمین بخورند و دوباره بایستند.

به دخترانتان اعتماد کنید و آنان را به تجربه های بزرگ دعوت کنید و بگذارید از حلقه ی بسته تجربه های کوچک، قابلیت رشد نایافته و دوباره تجربه های کوچک رهایی پیدا کنید و بعد از آن خیالتان از چند نسل بعد خودتان راحت باشد.


| غزل رحیمی |

  • پروازِ خیال ...

مرض مادرزاد

۰۶
بهمن


سر گیسوی تو در مشت گره خورده ی باد

خبر از خانه ی ویران شده در مه می داد


من همان نامه ی نفرین شده بودم که مرا

بارها خط زد و تا کرد ولی نفرستاد


داس بر ساقه ی گندم زدی و بی خبری

آه یک مزرعه در پشت سرت راه افتاد


هر چه فریاد زدم ، کوه جوابم می کرد

غار در کوه چه باشد؟ :دهنی بی فریاد


داشتم خواب شفایی ابدی می دیدم

که تو از راه رسیدی مرض مادرزاد


بغض من گریه شد و راه تماشا را بست

 از تو جز منظره ایی تار ندارم در یاد


| احسان افشاری |

  • پروازِ خیال ...

خنده های تو

۰۶
بهمن


می دانی

خدا برای خنده های تو  

چند ردیف

درخت سیب کاشته؟


| رسول ادهمی |

  • پروازِ خیال ...

فکر می کنی؟

۰۶
بهمن


نمی توانم 

به " تو " فکر نکنم .

نمی توانی به " من " ....


_ فکر ..

می کنی؟!


| پوریا نبی پور |

  • پروازِ خیال ...

تعطیل شد!

۰۶
بهمن


یه وقتایی لازمه

این گوشیه لعنتی رو خاموش کنی، تکیه بدی به دیوار دلت، بگی امروز فقط با همیم،

هرچقد دوست داری حرف بزن، هرچقد دوست داری گله کن، حق با توعه، من زیاد وقت گذاشتم واسه بعضیا. من زیاد از خودم وخودت خرج کردم واسه بعضیا، من زیاد سوختم پای بعضیا. 

یه وقتایی لازمه  در گوش دلت بگی: قول میدم دیگه به این زودیا خر نشم، بعد برداری این دل بیچاره رو ببری سینما، ببری پارک، ببری یه رستوران، بشینین لذتش رو ببرین. 

یه پیرهن زیبا براش بخر، یه عطر تازه که تو رو یاد دلت بندازه. دلت رو یاد تو !

یه وقتایی لازمه، گاز بگیری زبونت رو، بگی ساکت شو، اصلا نمیخوام حرف بزنی، غیبت نامردا رو نکن، ولشون کن،ما خودمون با هم باشیم کافیه.

یه وقتایی لازمه رو قلبت بزنی،

آقا...خانوم

تعطیل شد، داریم میریم سفر، میریم عشق و حال، میریم واسه خودمون باشیم.

شرمنده، من و قلبم باید بشینیم پای حرفای دلم،فعلا تعطیلیم، فعلا سفریم

یه وقتایی واقعا لازمه این گوشیه لعنتی رو خاموش کنی،

دلِ... یهو میگیره... یهو میمیره.


| حسین سلیمانی |

  • پروازِ خیال ...

شعر سپید

۰۶
بهمن


پدرم گاه صدا میزندَم شعر سپید

بس که آشفته و رنجور و به هم ریخته‌ام ...! 


| حسین دلبری |

  • پروازِ خیال ...


شنیدن چیزِ خوبی است علاقه!

شنیدنِ صداِ ریل‌ها، قطارها

شنیدنِ صدایِ مسافرها، زخم‌ها

شنیدن صدایِ دلِ مسافری که در قطار مسافر وُ

در راه منتظر است


شنیدنِ صدا چیز خوبی است علاقه!

شنیدنِ صدای قلب‌ها، آدم‌ها

شنیدن صدایِ ریختن چای برایِ مهمان‌ها

شنیدنِ صداِیِ هم،

صدایِ رد شدنِ کنارِ هم

شنیدنِ سلام! حالَ‌ت چگونه است؟ خیلی خوب است


شنیدنِ صدای برگ

صدایِ ورق خوردنِ برگ

خواندنِ کتاب وُ

شنیدنِ قصه‌ای در گوش کودکی


شنیدن چیزِ خوبی است علاقه

شنیدنِ صدایِ تو،

خیلی خوب است

شنیدنِ صدایَت که می‌گویی سلام.

صبح بخیر

می‌آیی قدم بزنیم


| افشین صالحی |

  • پروازِ خیال ...


خاورمیانه را آفرید

از روی چشم‌های شرقی‌ ات؛ 

پرآشوب..

رنجور...

خسته..

زیبا...


| عباس حسین نژاد |

  • پروازِ خیال ...

پرنده

۰۶
بهمن


من درخت های زیادی 

دیده ام

اما می خواهم

فقط از شانه های 

تو پرنده شوم


| منیره حسینی |

  • پروازِ خیال ...


گردن نمیگیری مرا ، گردن نمیگیری

یک بار دیگر عاشقی رو دست زد من را

مردی برای آخرین بار از کنارم رفت

مردانه روی پا نگه میداشتم زن را...


| اهورا فروزان |

  • پروازِ خیال ...


موهام فر بود... ولی تو همیشه ازشون متنفر بودی! میگفتی حالتو به هم میزنه 

میگفتی موی صاف دوست داری... راستش اون موقع دیگه برام اهمیت نداشت که چه قدر به موهای فرم علاقه دارم...

فقط یه دراکولای اخمو تو ذهنم بود! یکی که حتی اسمش بهم نیرو میداد...

راستش این نیرو عجیب مستم می کرد.

دوستش داشتم!

واسه همین رفتم موهام صاف کردم... گفته بودی از موی مشکی بدت میاد، بلوند کردم...

حالا من با موی صافِ بِلوند بی شباهت به منِ قبلی، ولی عاشق تر، جلوی آینه از ظاهرم لذت می بردم

دوست داشتم شب که میای همه چیز رویایی باشه! فضای خونه رو رمانتیک کردم و منتظرت شدم...

درو که باز کردی، بوی عطر سردت همه جا پراکنده شد...

با تموم وجودم بلعیدمش!

لامپ که روشن شد، بی اینکه بخوای به سمتم اومدی... دستی روی موهام کشیدی و سرتو فرو کردی توی گودی گردنم... داشتم از این نزدیکی لذت میبردم که خیلی آروم گفتی:

"لعنتی... تو هیچوقت اون نمیشی!" 


| ف الف طا میم ه |

  • پروازِ خیال ...

موهات

۰۵
بهمن


" موهات "

باید بلند باشد .

قد همه ی خیابان های شهر . 

قد تمام رود های

روی زمین ..

قد " فاصله ی" من تا ... ،

    " آرزوهایم " . !!


| پوریا نبی پور |

  • پروازِ خیال ...


به قدر کافی، زن نبودم

تا دامن چین دار

و کفش های پاشنه بلند بپوشم!

و تق تق

با سر وصدا

وارد زندگی ات شوم!

کفش های کتانی ام را پوشیدم

کوله پشتی ام را که از بغض هایم پر شده بود

برداشتم و

آرام و بی صدا از زندگی ات بیرون رفتم!


| نسترن وثوقی |

  • پروازِ خیال ...

هیچ

۰۵
بهمن


من هیچ ندارم که کنم هیچ فدایت

جز این دل شیدا شده ی هیچ تر از هیچ


| کمال جعفری امامزاده |

  • پروازِ خیال ...


مردها، این پسرکوچولوهای ریش‌دار

هیچ‌وقت موجودات پیچیده‌ای نبوده‌اند

پیچیده‌ترین‌شان نهایتا سیگار می‌کشند و می‌نویسند یا رییس‌جمهور می‌شوند

اما زن که نمی‌شوند…

مردها موجودات قدرتمندی هستند

هرچقدر محکم در آغوش بگیری‌شان اذیت یا تمام نمی‌شوند

زورشان به در کنسروها، وزنه های سنگین و غُرغرهای زنانه خوب می‌رسد

تازه پارک دوبل‌شان هم از ما بهتر است…

مردها پسربچه هایی قوی‌اند

اما نه آن‌قدر قوی که بی‌توجهی را تاب بیاورند!

نه آن‌قدر قوی که بدون «دوستت دارم»های زنی شب راحت بخوابند!

نه آن‌قدر قوی که خیال فردای بچه‌ها از پای درشان نیاورد!

نه آن‌قدر قوی که زحمت نان پیرشان نکند!

مردها پسربچه‌هایی قوی‌اند

که اگر در آغوش‌شان نگیری و ساعت‌ها پای پرحرفی‌های پسرکوچولوی درون‌شان ننشینی

ترک می‌خورند

و آن‌قدر مغرورند که اگر این ترک هزاربار هم تمام‌شان کند، آخ نگویند...

فقط بمیرند!

آن‌هم طوری که آب از آب تکان نخورد و مثل همیشه از سرکار برگردند و شام بخورند…

فقط پسرکوچولوی سربه‌هوای درون‌شان را می‌برند گوشه‌ای از وجودشان دفن می‌کنند

و باقی عمر را جلوی تلویزیون

پشت میز اداره یا دخل مغازه

در حسرتش می‌نشینند.

هوای «پسرکوچولوهای ریش‌دار» زندگی‌مان را داشته باشیم

آن‌ها راه زیادی را از پسربچگی‌شان آمده‌اند

تا مرد رویاهای ما باشند.

دنیا بدون «دوستت دارم» با صدایی مردانه

جای ناامن و ترسناکی ست…

دنیا بدون صاحبان کفش‌های ۴۲ و بزرگ‌تر

ردپای خوشبختی را کم دارد.


| حسنا میرصنم |

  • پروازِ خیال ...


زبان باز می کند پیراهنم

که زخمی دستهای توست

فنجان رد لبهایت را به یاد می آورد

چشمهایم بهانه ات را می گیرند

گلهای پشت پنجره

خسته از خاکستر سیگارها

بهار را فراموش می کنند

فریاد می زنند دیوارها

خسته. از سایه ی لاغرم

که دلهره می اندازد در دلهاشان

محکم لبخند تو را بغل می گیرند

من حریف نبودنت نمی شوم


| زهره امیری |

  • پروازِ خیال ...


شکست خورده ترین قبر بى نشانه منم

جدا و دل زده و خسته از زمانه منم


اگر تو یار ندارى به یادها هستى

اگر تو شعله ور از غم شدى زبانه منم


رهایى تو کجا و غم رهایى من

تو گیر یک گرهى و هزار شانه منم


براى آنکه جدا مانده عاشقانه نخوان

تکان دهنده ترین شعر عاشقانه منم


اگر تو گاه به گاهى حماقتى کردى

رئیس مکتب افکار احمقانه منم


براى من که پرم از فراق قصه نگو

اگر کتاب تو باشى کتابخانه منم


دواى درد تو اغوش گرم همدردیست

آهاى موى پریشان بیا که شانه منم


| سید تقی سیدی |

  • پروازِ خیال ...


آن قدر جای خالیت اینجاست،

که کنارم دراز می کشد،

برایم قصه میگوید،

سربرشانه ام میگذارد:

وگاه باهم ،گریه می کنیم...

آن قدر به نبودنت،عادت کرده ام،

که اگریک روز بیایی،

دلم برای جای خالی ات تنگ می شود،

دلم برای دلتنگی ات،

دلم برای آوازهایی،

که جای خالی ات می خواند...

هم دوست دارم که بیایی

هم میترسم که بیایی...


| چیستا یثربی |

  • پروازِ خیال ...

منتظر

۰۵
بهمن


خودم را آراسته ام

گفتی که ظهر می آیی

و من یادم رفت بپرسم

به افق تو یا من ؟

و تو یادت رفت بگویی

فردا یا روزی دیگر ؟

چه فرقی می کند ؟

خودم را آراسته ام

عطر زده و منتظر

با لباسی که خودت تنم کرده ای ...


| عباس معروفی |

  • پروازِ خیال ...

دوست

۰۵
بهمن


به خیلیها میگیم "دوست"..

به کسی که بتوونیم باهاش بیشتر از یه سلام و یه حال و احوالپرسی ساده حرف بزنیم

خیلی از این "دوست"ها، دوست نیستن

همکارن، همکلاسین،فامیل دورن،همسایه ن، یه آشنان

"دوست" اونیه که باهاش رازهای مشترک داری

اونیه که وقتی دلت گرفت اول از همه شماره اونو میگیری

اونیه که برای قدم زدن انتخابش میکنی

اونیه که جلوش لازم نیست به چیزی تظاهر کنی

که اگه دلت گرفت بهش میگی “دلم گریه میخواد....!”

اونیه که دستت رو میگیره و میگه “میفهمم” که نمیخواد براش توضیح واضحات بدی

اونیه که سر زده خراب میشی سرش ، نمیگی شاید آمادگی نداشته باشه

چون مهم نیست، نه برای اون نه برای تو ، حتی اگر خونه ش خیلی کثیف باشه

یا سرش خیلی شلوغ باشه ، چون همیشه برای تو وقت داره.

دوست اونیه که همیشه برات گزینه اول باشه 

اونیه که بهت سرکوفت نمیزنه ، تحقیرت نمیکنه. بهت نمیخنده…

بقیه یا همکارن، یا همکلاسین، یا فامیل دورن، یا همسایه، یا یه آشنان

همهء اینا رو گفتم که بگم آدما عوض میشن

اما معیار دوستی عوض نمیشه

برای همین یکی که تا دیروز برات "دوست" بود میشه یه خاطره یا یه همکلاسی قدیمی

بعد اونی که سالها همکلاسی قدیمیت بود برات میشه "دوست"..!


| ناشناس |

  • پروازِ خیال ...


دوست دارم کنارتان باشم

لحظه ای همجوارتان باشم


دائم الاشتیاقتان بودم!

دائم الانتظارتان باشم؟


| محسن انشایی |

  • پروازِ خیال ...


بماند که ندارمت ..

بماند که هنوز دلم برایت تنگ است ..

بماند که تکه ای از تو در من مانده ..

بماند که شبها بیقرارت میشوم ..

بماند که هنوز دلم میخواهدت ..

بماند که بی تو فقط زنده ام ..

بماند که هنوز وقتی باران میبارد صدایت در گوشم میپیچد ..

بماند که نیستی تا آرامم کنی ..

بماند که نمیتوانم از ذهنم بیرونت کنم ..

همه ی اینها بماند در دلم ..

تو فقط خوب باش ..

همین کافیست ..


| پریسا کاظمی |

  • پروازِ خیال ...


چیزی از زندگیت نمی مونه

از گذشته که دست برداری

خاطره، عکس، یادگاری هاش...

واجبه هر چی هست برداری!


از زمانی که ساکتو بستی

چند هفته گذشت، یادم نیست!

من دعا کردم و نبخشیدیم...

هیچ کس پشت اعتقادم نیست!


تو به تنهایی معتقد بودی

گریه هامم تو رو هوایی نکرد!

من دعا کردم و تو دور شدی...

این خدا واسه من خدایی نکرد!


کوچه ها رو قدم زدم تا صبح

شهر من بین گریه هام گُم بود

با تو "تهران" برای من "چالوس"...

بی تو تهران برای من "قم" بود!


لا به لای صدای "یزدانی"

به خودم فُحشای بدی دادم

من چرا این ترانه رو گفتم؟!

به خودم بوق ممتدی دادم!


من از اینکه تو اشکمو دیدی...

کوچه از رفتنت معذب شد

دل بریدی و حال من بی تو...

مثل این خونه نا مرتب شد!


هر کجا اسم تو وسط اومد...

هر کجا حرفی از تو شُد بودم

وقتی می رفتی مثل بچگیام

خیسِ گریه تٓهِ کُمُد بودم!


بعدِ من خطتو عوض کردی

من ولی این شمارتم دارم

من ازت تا زمانی که زنده م...

یه خداحافظی طلبکارم!


کوچه ها رو قدم زدم تا صبح

شهر من بین گریه هام گُم بود

با تو "تهران" برای من "چالوس"...

بی تو تهران برای من "قم" بود!


لا به لای صدای "یزدانی"

به خودم فُحشای بدی دادم

من چرا این ترانه رو گفتم؟!

به خودم بوق ممتدی دادم!


| مهدی ایوبی |

  • پروازِ خیال ...

رقیب عشقی

۰۳
بهمن


خیلی سریع، صورتش را به سمت من چرخاند!

پکی عمیق به سیگارش زد و دودش را به شکل  تیز و تند، از گوشه ی لبش بیرون داد.

بعد با تعجب گفت:

"رقیب عشقی!... این مسخره ترین بهونه برای یه مَرد عاشقه! 

حتی اگه خوش تیپ ترین؛ قوی ترین و پولدار ترین مَرد دنیا، رقیب عشقی تو باشه، بهش اهمیت نده و کار خودتو بکن! 

تو فقط رو احساس و توجه ات تمرکز کن...

این دو تا رو زن ها با هیچی عوض نمیکنن!"


| حمید جدیدی |

  • پروازِ خیال ...

باید بمیری

۰۳
بهمن


درمان درد لاعلاج عشق این است

باید بمیری یا...بمیری یا... بمیری...


| فانوس رمضانپور |

  • پروازِ خیال ...


همه چیز کنار تو لطیف است

پونه‎های لب رودخانه

سنگی که در آب می اندازی

و کلمات بی رحمی که بر زبان می آوری

صدایت

شب آرامی ست

که جنگل را در بر می گیرد

و آخرین شعله های آتش را

در من خاموش می کند…


| مژگان عباسلو |

  • پروازِ خیال ...

ماه

۰۳
بهمن


ماه

نشست کنارم 

زل زد به آسمان بدون خودش ....

هر که بود گریه می کرد !

من هم ...

چشم هایم را 

آویختم به شانه های بی ماه آسمان !

خواست 

شعر شود ، 

باران شد !


| معصومه صابر |

  • پروازِ خیال ...

یکشنبه

۰۳
بهمن


خداوند وقتی یکشنبه را می آفرید

به پیراهن تو فکر می کرد

و اعتراف های من

به صد ها گناه نکرده

در کلیسای آغوشت...


| مهدیس ذکایی |

  • پروازِ خیال ...

صدشماره

۰۲
بهمن


"تویی مقابل تو چشم در برابر چشم"

قصاص خاطره هایی که در سراسر چشم

به جای مانده ...قسم میدهم به باور چشم

بدون حرف فقط صد شماره بشماری


که صد شماره دلم تنگ میشود بی تو

که صد شماره جهان گریه می کند بی تو

که صد شماره زمین میزند مرا بی تو

نخواه بیشتر از این مرا بیازاری...


| اهورا فروزان |

  • پروازِ خیال ...


لاغر بود، با شانه های باریک، صورتی کشیده که موهای سرش هم کمی ریخته بود. یک مَرد کاملا معمولی!

نه...! هیچ زنی نمی تواند اینطور خودش را به یک مَرد معمولی بچسباند و شانه به شانه، با لبخند و نگاهی زیبا، با او در مسیری بلند، همقدم شود!

حتما آن مَرد، چیزی داشت که سالها اینطور زنی را محو خودش کرده بود!

من می گویم... "عشق"! ولی مرتضی نگاه زیباتری به آن دو داشت! 

او به دستان مرد اشاره کرد و گفت: "میبینی! قلبشان را توی یک مشت گرفته اند! طوری که هیچکس قادر به دیدن آن نیست. آنها رازی دارند که از دیگران پنهانش کرده اند تا افشا آن، آنها را از هم جدا نکند..."

من زیر لب و آرام می گویم: "کاش "تو" هم، راز من بودی"


| حمید جدیدی |

  • پروازِ خیال ...

برای تو

۰۲
بهمن


من و تو خیلی بهم می آییم

علایق مشترک زیادی داریم

مثلا اینکه

من تورا دوست دارم

تو هم خودت را

میدانم عاقبت هردو

در نهایت تفاهم

برای یک چیز میمیریم

برای '' تو '' ...


| حسنا میرصنم |

  • پروازِ خیال ...

کوتاه

۰۲
بهمن


گفتی برای دامنم یک شعر می خواهم 

خوانندگان محترم این شعر، کوتاه است


| احسان پرسا |

  • پروازِ خیال ...

صلاح ما

۰۲
بهمن


داشتم فکر میکردم توی دنیایی که گلستان به خودش اجازه میدهد نامه‌های خصوصی فروغ را منتشر کند...

به کی میشود اعتماد کرد؟!

به چی میشود اعتماد کرد؟!

معمولا در دریافت احساسات آدمها خیلی خنگ نیستم ولی این کار گلستان را اصلا نمیفهمم!

البته که او ابراهیم گلستان است... 

شاید نزدیکترین آدم به فروغ... شاید عزیزترین آدم برای فروغ...

و البته که او بهتر از من که فقط شعر فروغ را خوانده ام فروغ و خواست فروغ را درک می‌کرد 

و شاید حتی بهتر از خود فروغ صلاح او را می‌دانست...

اما... چرا همیشه یک نفر هست که صلاح ما را بهتر از خودمان می‌داند؟ 

حتی سالها بعد از مردنمان؟!...


| پانته آ صفایی |

  • پروازِ خیال ...


تا وقتی من هستم،

تو به هیچکس نیاز نداری

دوستت داشته باشد!

من عوض تمام آدمهایی که هرروز از کنارت رد می شوند،

با عجله،

بی آنکه حتی تو را ببینند 

و شاید به تو تنه هم بزنند،

دوستت دارم!

من جای کارگرهای ساختمان نیمه کاره ی توی کوچه تان دلم برایت لک می زند...

جای همه آنهایی که تو را نمی شناسند،

جای همه آنهایی که تو را میبینند،

جای همه آنها که نمی بینند،

من جای همه دوستت دارم!

من جای آنهایی که یک گوشه دیگر این دنیا

زندگی میکنند 

و نمی دانند

تو دقیقا

"تمام دنیای منی"

 دوستت دارم!

من جای کودکی که نابینا متولد می شود،

چشم می گردانم برای دیدنت!

من عوض تمام آدمهای روی زمین دلم برایت تنگ می شود.

من تنهای تنها،

جای همه آنهایی که دوستت ندارند،

می پرستمت!

"هیچکس"

نمی تواند مثل من،

این همه ساده،

برای کسی دیوانگی کند...


| نسترن علیخانی |

  • پروازِ خیال ...


+ اون مورچه رو میبینی! رو اون تیکه سنگ سیاه کف سالن!؟

- آره...! چقد کوچولو و ریزه!

+ پس چطور دوست داشتنمو؛اونم به این بزرگی و وضوح، نمیتونی ببینی؟


| حمید جدیدی |

  • پروازِ خیال ...


ما صرف کردیم هردومان فعلِ کشیدن را

او ناز از تو ، من سه پُک سیگارِ بهمن را!


آن روزهایی که دوچشمم کاسه ی خون بود

در فکرِ او بودی و بستی ساکِ رفتن را


گیسویِ تو آرامش شب های طولانیست

شب های طولانی نمی فهمند خرمن را


پاییز را بی عطرِ تو سر کردمو حالا

باید چگونه ماه های ِ بی تو بودن را -


- زنده بمانم ، زندگی بی تو نمی ارزد

بیرون بکش از قلبِ خود دنیایِ بی من را


من دل به تو بستم، تو بر من چشم را بستی

دیدی تفاوت بینِ صرفِ فعلِ بستن را؟!

 

| کامل غلامی |

  • پروازِ خیال ...


پدرم می گفت:

روی پل های هوایی 

در مترو 

مقابل نیمکت ها

نفس های بیشتری حبس می شود 

یکی از ترس 

آن یکی از شلوغی

و دیگری از تنهایی 

اما من یک جای دیگر هم می شناسم

 آینه ی جیبی یک زن

 وقتی به خودش نگاه می کند!


| ایمان سیدی |

  • پروازِ خیال ...


کلید ِ قفل ِ در ِ خوابم را

گذاشته ام زیر گلدان شمعدانی ها

امشب به خوابم سر بزن

پرده ها را کنار بزن

گلدان ها را آب بده

و کمی مرا ببوس ...


| زکیه خوشخو |

  • پروازِ خیال ...

غزلِ کوتاه

۰۱
بهمن


جمعه ها شرح دلم یک غزلِ کوتاه است

که ردیفش همه "دلتنگِ توأم "مى آید..


| محسن نظرى |

  • پروازِ خیال ...

بازنده

۰۱
بهمن


و این را فهمیدم که آدم ها نباید در زندگیشان خیلی چیزها باشند

راهزن ، فراری ، قاتل ، دروغگو ، ترسناک ، سرگردان  و خیلی چیزهای دیگر

اما مهم ترینشان این بود که آدم ها نباید ترسو باشند

ترسو که باشی زمانی که باید اصل مطلب را تمام و کمال به او بگویی حرف هایت را میخوری و یک لیوان نوشابه ی گازدار هم روی آن ، برای این حرف ها همیشه به دنبال فرصت بهتر میگردی در حالی که اگر از تمام آدمهای دنیا هم بپرسید فرصت بهتر چه وقتی است هیچکدامشان برایت جوابی درست و قانع کننده نخواهند داشت .

ترسو که باشی آن جایی که باید بگویی گور پدر همه چیز هم کرده و نقشه هوس بوسیدنش را عملی کنی تسلیم ترس ات میشوی ، قدم های رو به عقب به سراغت می آیند و چاره میشود رعایت کردن فاصله قانونی ات با همه چیز . 

ترسو که باشی وقتی زندگی داد اول را روی سرت کشید ناخودآگاه به پشتت نگاه میکنی و به دنبال امن ترین راه ممکن برای فرار میگردی .

ترسو که باشی بدست نمی آوری و به جای آن فراموش کردن را خوب خوب یاد میگیری ، 

فراموش کردن بغلی که میشد داشت ، 

فراموش کردن موهایی که میشد درونش دست انداخت ، 

فراموشی قدی که بدون پاشنه های فلان سانتی هم میتوانست با شانه هایت رقابت کند 

فراموشی صدایی که میتوانست دوای ریخت و پاش های ذهن ات باشد .

ترسو که باشی مجبور میشوی به سانسور ، سانسور خودت ، دوست داستنی هایت ، کارهایت ، دنیایت ، حرف هایت ، میشوی مثل فیلم های سانسور شده ای که هیچکس هیچی از آن نمیفهمد ؛ حتی نویسنده اش .

ترسو که باشی درست هنگامی که درجمع دوستانش دارد تورا نگاه میکند به جای لذتِ عجیب نگاه ممتد در چشمانش ، دزدین بچگانه ی نگاه ات از او را یاد میگیری .

ترسو که باشی کل زندگی ات میشود پاس های رو به عقب، آنقدر رو به عقب بازی میکنی تا حمله را از یاد میبری ، لذت یورش ، لذت گل زدن ، لذت خوشحالی های بعد از گل ،لذت لبخند .

سال ها پیش کسی مرا کنار کشید و گفت دعوا کردن کاری نیست که آدمی برای آن ساخته شده باشد اما اگر روزی دنیا به این کار مجبورت کرد این را به یاد داشته باش ، هر کسی سرت داد کشید تو با صدای بلندتری سرش داد بکش ، نگذار کسی خیال کند که ترسیده ای ، ترس است که باعث قوی تر شدن موجود روبرویت میشود ، برای ما آدم ها گاهی آن موجود روبرو میتواند یک آدم باشد ، گاهی روزگار و خود زندگی و گاهی هزاران چیز دیگر .

باختن سهم همه ی آدمهاست ، همانطور که بردن

در غربال روزگار یک روز آدم ها برنده اند و یک روزی هم بازنده

اما آدم های ترسو همیشه بازنده اند

همیشه

و اینطور فکر میکنم که همیشه بازنده بودن غمگین ترین حال ممکن در دنیاست 

همین .


| پویان اوحدی |

  • پروازِ خیال ...

جهنم

۰۱
بهمن


و جهنم

تنها جای کسانیست که؛

فهمیدند دوستشان داریم 

اما رفتند...

الباقی را خدا می بخشد!


| عاطفه گلریز |

  • پروازِ خیال ...


وقتی که رگباری ترین آغوش بودم

دست تو مثل سقفْ بالای سرم بود

دیوونه ی خندیدنت بودم عزیزم!

خنده ت شبیه خنده های مادرم بود


| حسین صفا |

  • پروازِ خیال ...

نفس گیر است

۰۱
بهمن


تا دیروز فکر می کردم

تمام قله های جهان را

می توانم فتح کنم.

تازه امروز فهمیدم

چه نفس گیر است

بالا رفتن از پله های خانه ای که

تو دیگر در آن نیستی!


| عبدالرضا مولوی |

  • پروازِ خیال ...


جمعه مرد با احساسی ست

که دلش معشوقه ای زیبا می خواهد

که دست های ظریفش را بگیرد و ببوسد

جمعه زنِ دل نازکی ست

که دلش همزبانی می خواهد

با دست های قوی و انگشت هایی آماده ی نوازشِ چند تار مو

جمعه وقتی این چیزها را ندارد

عجیب دلش می گیرد


| شیما سبحانی |

  • پروازِ خیال ...


ناراحت بودم. گوش راستم درد می کرد و سطح شنوایی آن به شدت پایین آمده بود. 

تنها صدایی که می شنید صدایی شبیه وز وز بود. مثل وزیدن باد در یک دالان باریک و بلند.

وقتی برگشتم، با حرکات دست شروع کرد به نشان دادن علائمی خاص، خنده ام گرفت! 

بعد پرسیدم این حرکات یعنی چه؟ 

او هم خندید و بی آنکه جوابی بدهد همان حرکات را چندین بار پشت هم تکرار کرد. 

کارش که تمام شد. نزدیک من شد گونه ام را بوسید و آرام گفت: تو اگر کاملا هم کَر شوی، باز "دوستت دارم". 

تازه آنوقت بود که  فهمیدم، آن علایم، جمله ی "دوستت دارم" به زبان کر و لال ها...

ولی مهمتر از آن هم بود. من خوشحال بودم! 

میدانید چرا؟ چون آخرین صدایی که گوش راستم و قبل از آسیب دیدن شنیده بود، صدای بوسه ی محکمش کنار لاله ی گوشم بود. 

من عمیقا خوشحالم! چرا که بعد از آن، گوش راستم دیگر هیچ صدایی را نشنید.


| حمید جدیدی |

  • پروازِ خیال ...


بانوی‌ من‌ !

رسوایی‌ِ قشنگ‌ !

با تو خوش‌بو می‌شوم‌ !

تو آن‌ شعر باشکوهی‌ که‌ آرزو می‌کنم‌

امضای‌ من‌ پای‌ تو باشد !

تو معجزه‌ی‌ زرّین‌ُ لاجوردی‌ کلامی !

مگر می‌توانم‌ در میدان‌ شعر فریاد نزنم‌ :

دوستت‌ می‌دارم‌ ،

دوستت‌ می‌دارم‌ ،

دوستت‌ می‌دارم‌...


| نزار قبانی |

  • پروازِ خیال ...


این گریه‌ها مرا به تو نزدیک تر نکرد

با اینکه آب جسم رساناست، نازنین


| کاظم ذبیحی نژاد |

  • پروازِ خیال ...


چه وسوسه ای دارد

خدا بودن !

فکرش را بکن ...

همیشه کنار تو ،

نزدیک تر از رگ گردنت باشم


| علیرضا سعادتی |

  • پروازِ خیال ...


پر از گلایه و دردم ، پر ازپریشانی

پر از نوشتن شعری که تو نمی خوانی


دلم گرفته از این غصه های از سر هیچ

دلم گرفته از این بغض های طوفانی


از آن صدای زمخت و غریب تلوزیون

از این سکوت غم انگیز و تلخ و طولانی


دلم گرفته از این حرفهای تکراری

از این "به من چه "،"برو بی خیال "، "خود دانی!"


از اینکه می رسی از راه و می روی ناگاه

فقط به نیّت اینکه مرا برنجانی


از اینکه آخر هر بار درد دل کردن

رسیده ام به پریشانی و پشیمانی


از اینکه گریه کنم،شاید از سر اجبار

بپرسی از من و این چشمهای بارانی


کمی کنار من و غصه هام بنشینی

کمی به حال من خسته ،دل بسوزانی


دلم گرفته از اینکه همیشه دور از تو

دلم گرفت و گذشتی از آن به آسانی


دلم گرفته و امشب دوباره تنهایی 

و باز شعرجدیدی که تو نمی خوانی...


| بیتا امیری |

  • پروازِ خیال ...


خورشید را میدزدم

فقط برای تو!

میگذارم توی جیبم

تا فردا بزنم به موهایت

فردا به تو می گویم چقدر دوستت دارم!

فردا تو می فهمی

فردا تو هم مرا دوست خواهی داشت می دانم!

آخ ... فردا!

راستی چرا فردا نمی شود؟

این شب چقدر طول کشیده...

چرا آفتاب نمی شود؟

یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته...؟!


| شل سیلوراستاین |

  • پروازِ خیال ...

جای خالی

۲۹
دی


جای خالی ات را پُر کن!

با بهترین واژه ای که میدانی

با "لبخند"

با "بوسه"

و یا شاید با "آغوش"ی لبریز از حسِ زنانگی

جای خالی ات را

جدی بگیر

برای پسر بچه ای که حالا مردی شده است

پسر بچه ای که هیچوقت نتوانست

تویِ سوالات فارسیِ دبستانش

جاهای خالی را

با کلمات مناسب پُر کند


| کامل غلامی |

  • پروازِ خیال ...


دلتنگی با دلتنگییییی فرق دارد.

کسی که معشقوش را از پشت سیم های تلفنی،که با عطر بوسه و دوستت دارم شکوفه داده اند،در آغوش میکشد آدم دلتنگی است...

کسی که قبل از خداحافظی دست عشقش را میگیرد و بیخیال تمام موجودات زنده و غیر زنده ی دنیا با عاشقانه ترین نگاهها به او میفهماند که ندیدنش تا فردا چقدر او را غمگین خواهد کرد آدم دلتنگی است...

کسی که با شنیدن هر دوستت دارم محتاج شنیدن هزاران دوستت دارم در ثانیه میشود آدم دلتنگی است...

اما...

کسی که دلیل هنوز دوست داشتن عشق رفته اش را نمیداند آدم دلتنگییییی است...

کسی که هر شب قبل از خواب،تا صبح اشک میریزد و آرزو میکند که کاش کابوس رفتنش تمام شود آدم دلتنگییییی است...

کسی که با دیدن هر باران در خاطراتش غرق میشود آدم دلتنگییییی است...

دلتنگی با دلتنگییییی فرق دارد،

دلتنگی دست و پا دارد،میتواند شبها و روزها جاده ها را زیر پا بگذارد و بالاخره توی آغوش رسیدن به آرامش برسد 

اما دلتنگییییی آنقدر توی دل میماند که تمام وجود آدم را میگیرد،

که امان آدم را میبرد که میشود معشوق رفته ی آدم،

که با هر تپش هزار بار در ثانیه میکشد و زنده میکند...

دلتنگی با دلتنگییییی زمین تا آسمان فرق دارد...   


| صفا سلدوزی |

  • پروازِ خیال ...


شبی دوباره و ای کاش های تکراری

فدای چشم قشنگت هنوز بیداری؟


بهار من! نکند شرط بسته ایی با خود

تمام پنجره ها را ستاره بشماری


| احسان افشاری |

  • پروازِ خیال ...


پدرم

نصیحت می کند 

_ به فکر آینده باش !

مگر ..

" تو" آنجایی ...!!!؟


| پوریا نبی پور |

  • پروازِ خیال ...


زن های همسایه به من مشکوک اند،

می گویند؛ "این زن،

هر روز زیباتر می شود."

نمی دانند هر روز،

بیشتر به تو فکر می کنم..


| زهرا طراوتی |

  • پروازِ خیال ...


خدا کجای دنیا نشسته است ، 

در کدام کتاب ؟ 

گوش به تمنای عاجزانه ی کدام بنده میدهد ؟ 

و گونه های چه کسی را پاک میکند ؟

کدام مریض را شفا میدهد و 

چه کسی را از دنیا میبرد ، 

خدا الان چه کار میکند ؟ 

حواسش به کدام نوزاد تازه به دنیا آمده است و 

تصمیم دارد کدام موش را برای آزمایش های بشر از دنیا ببرد ؟ 

خدا کجای عالم ، 

به کسی برکت میدهد و 

از کسی میگیرد ؟ 

الان کجاست ؟ 

که هم میتواند به رگ گردن من نزدیک باشد و

هم روحش را در انسان دیگری بدمد ! 

خدا کجاست ؟

خدا الان کدام دو دوست را بعد از سال ها بهم نشان میدهد

و کدام حکم را از دل قاضی برمیگیرد . 

کدام آدم را مرگ مغزی میکند 

تا دعای مادرمحتاج پیوند بر آورده کند ؟! 

انگشت کدام آدم لای در گیر میکند و 

موی کدام آدم قیچی میشود . 

مهر و موم روی دهان کدام شاعر میزند! خدا الان کجاست ؟ 

چه کاری میکند ؟

کجای جهان نشسته و نظارت میکند ؟! فارغ از همه ی این دل مشغولی ها

کاش خدا ، الان ، 

همان جایی باشد ،

به همین نتیجه رسیده باشد ، 

که با مهر من در دلت ، 

هر دو خوشبخت خواهیم شد ...


| مهتاب خلیفپور |

  • پروازِ خیال ...

دلبری

۲۹
دی


بَعدترها 

روزی اگر 

روی نیمکت یک پارک 

با غریبه ای هم کلام شدی  

حرف عشق که

درمیان آمد ...

لبخند بزن 

مکثی کوتاه کن و

آهی بکش !

و مرا چنین بیاد آور 


قبل ترها 

آن سالهای دور

یادش بخیر

شاعری بود 

لبریز حس هزاران زن 

عاشق و

بی قرار و

دلتنگ ...

هی ؛ بفهمی اندکی زیبا

شیفته و

واله و 

شیدا ...

حیف 

اما !

دلبری نمیدانست 


| هستی دارایی |

  • پروازِ خیال ...


بداخلاقی عصرهایت

سوزنی است ک مخصوصا نخش نمیکنم!

من دوست دارم

دکمه ی آخر مانتو ام باز باشد...


| سارا محمدی اردهالی |

  • پروازِ خیال ...

نصیب ما

۲۷
دی


دعا کردیم و هرشب ترس هامان بیشتر می شد

دعا خواندیم و گوش آسمان هربار کر می شد


من و تو هرکجای این زمین بسته می رفتیم

گذشته باز مثل سایه با ما همسفر می شد


من و تو چون عروسک های خیس پنبه ای بودیم

که هرشب سقفمان از ترس آتش شعله ور می شد


من و تو حاصل رگبارهایی مقطعی بودیم

دوام تشنگی در ریشه هامان مستمر می شد


من و تو با دوقاشق چاله می کندیم در سلول

دوقاشق مانده تا پرواز، زندانبان خبر می شد


همیشه ربط استدلال هامان با رفاقت ها

دلیل خنده ی چاقوی تیزی در کمر می شد


میان چشم مان تنها دو فنجان آب باقی بود

که آن هم پشت سر ،صرف وداعی مختصر می شد


نصیب ما -تمام زندگی- از بودن مادر

صدای خنده ی آرام گرگی پشت در می شد...


| حامد ابراهیم پور |

  • پروازِ خیال ...


کسی چه می داند

شاید همین لحظه زنی

برای مرد سیاستمدارش می رقصد

یا پیانو می زند و

آواز می خواند

و جلوی جنگ جهانی بعدی را می گیرد

کسی چه می داند

شاید تنها شرط معشوقه ی هیتلر

به خاک و خون کشیدن دنیا بود

کسی سر از کار زن ها در نمی آورد

با سکوت شان شعر می خوانند

با لب هاشان قطعنامه صادر می کنند

با موهاشان جنگ می طلبند

با چشم هاشان صلح


| سیاوش شمشیری |

  • پروازِ خیال ...

باید گشت

۲۷
دی


چیزی جا گذاشته ام

دوسه خط شعر

دوسه تار مو

خیال یک بوسه

لای کتابی حتا

چه می دانم 

باید گشت

پشت سر چیزی مانده

مثل عطری که از رو نمی رود .....


| سارا محمدی اردهالی |

  • پروازِ خیال ...


دختری که چشمانش را میبندد

انگشتان ظریف اش

روی سینه گره می اندازد

میان دم و باز دم هایش لبخند میزند

شیرین عقل نیست

او فقط...

در آغوش کشیدنت را تمرین میکند!


| علی سلطانی |

  • پروازِ خیال ...


افتاده ام، در کوی تو ،

پیچیده ام،بر موی تو،

نازیده ام ،بر روی تو،

آن دل ،که بردی باز ده،


| مولانا |

  • پروازِ خیال ...

عشق چیه؟

۲۷
دی


الکی می‌گفت نمیدونم عشق چیه. 

فکر می‌کرد من ندیدم صبح یواشکی دو قاشق عشق ریخت تو لیوان چای هم زد، بعد لبخندشو جمع و جور کرد آورد داد دستم گفت واسه خودم ریختم واسه توام ریختم. 

ولی هرکسی نمی‌دونست من چای رو فقط با شکر می‌خورم.میدونست؟  

همین دم ظهری، پاشد پنجره رو باز کرد دستاش بو عشق گرفته بود. 

بهش گفتم یه بویی میاد گفت بوی اقاقیای پشت پنجره‌س. 

دم پنجره وایسادم اون که دور شد دیگه هیچ بویی نمیومد!...

سرشب حتی دونه‌های عشق وسط بادمجونایی که سرخ کرده بود رو انکار می‌کرد. می‌گفت خُل شدی.

دلم می‌خواست محکم بغلش کنم بگم خُل تویی که با اون چشات این همه عشقو تو سر و صورتت نمیبینی لعنتی!!!


| بهار خانی |

  • پروازِ خیال ...


امکانش هست

ناگهان تکانم دهی

و با انگشتت بگویی:

اتوبوس رفت، جا ماندی!

امکانش نیست؟

به همین سادگی که می روی

زندگی را برایم تعریف کنی ،

وقتی

پُشت در ِ دلم چسبانده ام: 

" تو تمام ِ زندگی ِ منی "! 


| سید محمد مرکبیان |

  • پروازِ خیال ...


خوابیده‌ام روی تخت

جری‌تر از سیلوستر استالونه

مادر پماد می‌مالد

روی گرفتگی کمرم

چهل‌هزارتا دراز نشست زده‌ام

‌برای مبارزه با حریف خیالی‌ام

اشک‌هایم می‌ریزد

روی بالش مادر

از دردی به دردی سفر می‌کنم


| سارا محمدی اردهالی |

  • پروازِ خیال ...


اگر زمان به عقب برگردد :

از هشت سالگی به کلاس زبان انگلیسی می روم

اجازه نمی دهم رنگ کفش هایم را بزرگترها انتخاب کنند

پفک و چیپس نمی خورم

و دوباره عاشق تو می شوم

در اردوهای مدرسه بیشتر می خندم

زنگ ورزش را جدی می گیرم

بی خیال مدیر و ناظم ، ابروهایم را تمیز می کنم

و دوباره عاشق تو می شوم

بیشتر پیاده روی می کنم

یوگا تمرین می کنم

از حافظ و سعدی و مولانا بیشتر می خوانم

و دوباره عاشق تو می شوم

گران و مرغوب اما اندک خرید می کنم

از کافه رفتن کم می کنم و می گذارم روی دفعات مراجعه به شهر کتاب

سینمای کلاسیک جهان را دنبال می کنم

و دوباره عاشق تو می شوم

حساب پس انداز باز می کنم

به جای بحث با مردم به آنها لبخند میزنم و مهم نیست حق با چه کسی باشد

و دوباره عاشق تو می شوم

و دوباره عاشق تو می شوم

و دوباره عاشق تو می شوم


| سارا کنعانی |

  • پروازِ خیال ...


گفتند:

نگذر از غرورت، کار خوبی نیست

باید خودت فهمیده باشی یار خوبی نیست

 

گفتند:

هرگز لشگرت را دست او نسپار

این خائنِ بالفطره پرچم دار خوبی نیست!

 

سیگار و تو، هردو برای من ضرر دارید

تو بدتری، هرچند این معیار خوبی نیست!

 

ترک تو و درک جماعت کار دشواری ست

تکرار تنهایی ولی تکرار خوبی نیست...

 

آزادی از تو، انحصار واقعی از من

بازیّ شیرینی ست، استعمار خوبی نیست

 

از هر سه مردِ بینِ بیست و پنج تا سی سال

هر سه اسیر چشم تو...

آمار خوبی نیست!

 

دیوار ما از خشتِ اوّل کج نبود، اما

این عشق پیر لعنتی معمار خوبی نیست

 

دیوارِ من

دیوارِ تو

دیوارِ ما

افسوس...

دیوارِ حاشا خوبِ من، دیوار خوبی نیست

 

آرام بالا رفتی و از چشمم

اف

تا

دی

من باختم؛ هرچند این اقرار خوبی نیست!


| امید صباغ نو |

  • پروازِ خیال ...


وقتی می خندی

و امتداد لبخندت

"دوستت دارم" را

بر یقه ی پیراهنت سنجاق می کند

من،

تنها به یک چیز فکر می کنم

و آن هم

"بوسیدن"توست


| داریوش حسن پور |

  • پروازِ خیال ...


دلهره ی دلخواهم

مانده ام دوستت داشته باشم

یا...

مثل صدای کلید

در گوش یک اعدامی

که نمیداند

باید به مرگ فکر کند

یا آزادی؟


| داوود سوران |

  • پروازِ خیال ...


بر روی دامانم ستاره چیده ام، تا اگر گذرت به کوچه ما خورد بتوانی آسمان را در من ببینی ، 

باران را در چشم هایم و ماه را در انعکاس چهره ات در چشمانم ببینی، 

شب را در آغوش بگیری با موهای مشکی ام، اما اینبار هیچ، تاریکی را نبینی و فقط باران شانه هایت را خیس کند. 

نترس این شوری اشک نیست که روی زخم های لبم سر میخورد و آن ها را میلرزاند، شور عشق این چنین ابر ها را پر باران و چانه را لرزان کرده. 

اگر از طرف ما گذشتی، سری به شب بزن، نگذار که ستاره هایی که چندین سال پیش مرده اند نورشان را از ما بگیرند، 

تا فرصت هست، تا چشم هایم هنوز باران دارد، تا هنوز هم میتواند تو را ببیند این زیارت را قسمتشان کن ، 

برایت در دستانم نرگس کاشته ام که اگر گذرت به کوچه ما خورد  با دست هایت از باغ دست هایم گل بچینی. 

نترس جانان بچین، با هر دستی که به دستانم میخورد این باغ سرسبز تر میشود، دستانت را جدا نکن که کویر میشود این نرگس زار. 

نگذار پژمرده شود این باغ، حق نرگس های خوشبو و زیبا نیست این مرگ نا جوان مردانه. 

تا فرصت هست، راهت را به کوچه ی ما کج کن جانا، غرور را خاک کن و به پاهایت آمدن بیاموز، 

تا فرصت هست، نگذار که زمستان تاریک با شب های بلندش و نرگس های سرما زده اش پیش ما بماند.


| مهتاب خلیفپور |

  • پروازِ خیال ...


وقتی دلم از دوری آغوش تو تنگ است

هر دکمه ی پیراهنت انگیزه جنگ است


| مهیا غلامی |

  • پروازِ خیال ...


تکلیف ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ

ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﺎﻣﻮﺵ

ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﻭﻗﺘﯽ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻬﺮ

ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﻤﺎﺳﺖ .

ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻻﯼ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﻮﺳﺖ

ﻭ ﻫﺮﺷﺐ

ﺑﺎ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ

ﺗﺎ _ ﺩﮐﻤﻪ ﺩﮐﻤﻪ _

ﺳﺮ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ.

ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﻡ

ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﻭﻗﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯽ

ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ

ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ

ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ

ﺑﻪ ﭼﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡ

ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ...


| ﺩﺍووﺩ ﺳﻮﺭﺍن |

  • پروازِ خیال ...

شعر شو

۲۴
دی


شعر نوشتن بلد نیستی...

شعر خواندن نمی دانی...

کمی راه برو، 

بخند، 

مو پریشان کن

شعر شدن که بلدی....؟


| مجید وادی |

  • پروازِ خیال ...

شانه ات

۲۴
دی


کنار من باش

باد سردی می وزد از فضای پیرامون !

وقتی به بزرگی آن فضا می اندیشم

و به خودم

آنگاه حس می کنم نیاز دارم

به دو شانه ات که پناهند !

به این دو پرتو آسمانی ....


| هالینا پوشفیا توفسکا |

  • پروازِ خیال ...


مرگ همیشه بد نیست!

کاش روزی بیاید

که دلواپسی بمیرد

دلتنگی بمیرد!

تنهایی بمیرد

روزی که مردم

با بوسه حرفهایشان را بزنند!

تا غروب جمعه

متروک ترین جای دنیا شود!


| اشکان پارسا |

  • پروازِ خیال ...


گر طره نیفشانی، کی شام شود صبحم

ور چهره نیفروزی کی صبح شود شامم


هم حلقه ی گیسویت سررشته ی امیدم

هم گوشه ی ابــرویت سرمایه ی آرامم


| فروغی بسطامی |

  • پروازِ خیال ...