این گونه مُردن را...

 

گُزیدم از میان مرگ‌ها، این گونه مردن را:

تو را چون جان فشردن در بر آن‌گه جان سپردن را

 

| حسین منزوی |

راه صبح

 

گل از پیراهنت چینم که زلف شب بیارایم

چراغ از خنده ات گیرم که راه صبح بگشایم

 

| حسین منزوی |

کمندی

 

عشق آن‌قَدَر از موی تو زنجیر به‌هم بافت

‏تا ساخت کمندی که کشانید به بندم

 

| حسین منزوی |

گناهش با من

 

تو بگو وصف لب یار، گناهش با من

تو بخوان نغمه ی دلدار، گناهش با من

 

تو بیا مست در آغوش من و دل خوش دار

مستی ت با بغلت هر دو گناهش با من

 

تو مرا گرم بخوان گرم بگیرم در بر

مردمان هر چه بگویند، گناهش با من

 

تو بمان در بر من محرم اسرارم باش

گر بگویند گناه است، گناهش با من

 

روز محشر که خدا نامه ی ما می بیند

به شعف گویداز این عشق گناهش بامن

 

| حسین منزوی |

آن باش

 

هزار درد مرا، عاشقانه درمان باش

هزار راه مرا، ای یگانه پایان باش

برای آنکه نگویند، جسته‌ایم و نبود،

تو آن‌که جسته و پیداش کرده‌ام، آن باش!

 

| حسین منزوی |

از همهمه بیزاریم

 

از زمزمه دلتنگیم از همهمه بیزاریم

نه طاقت خاموشی نه تاب سخن داریم

 

| حسین منزوی |

تو آن بهشت برینی

 

تو آن بهشت برینی که جان خاکی من

برای داشتنت عین آرزو شده است...

 

| حسین منزوی |

بیدار نشستم

 

بیدار نشستم که غمت را چو چراغی

از شب بستانم به سحر بسپرم امشب

 

|حسین منزوی |

نشان بوسه

 

چگونه می‌سپری تن به بوسه‌های رقیبم؟

نشان بوسه‌ی من در کدام سوی تنت نیست؟

 

| حسین منزوی |

برق خنده هایت

 

خورشید گو نخندد، صبحی تتق نبندد

ای برق خنده هایت، از آفتاب خوش تر

 

| حسین منزوی |

مجال بوسه

 

مجال بوسه

به لب‌‌های خویشتن بدهیم

که این بلیغ‌ترین

مبحث شناسایی‌ست.

 

| حسین منزوی |

نام تو

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را

تا خون بَدل به باده شود در رگان من

| حسین منزوی |

دیوانه جان

ای حاصل ضرب جنون در جانِ جانِ جانِ من

دیوانه در دیوانگی دیوانه در دیوانه جان

| حسین منزوی |

پا نکشم زِ کوی تو!

ای که همه نگاهِ من، 

خورده گره به روی تو 

تا نرود نفس زِ تن، 

پا نکشم زِ کوی تو...!

| حسین منزوی |

دل حق اختیار ندارد

آمیزه ی سرشت منی تو، فرمان سرنوشت منی تو

جبری و در مقابله با تو، دل حق اختیار ندارد...

| حسین منزوی |

آوارم

بی تو آوارم و بر خویش فرو ریخته ام

ای همه سقف و ستون و همه آبادی من

| حسین منزوی |

یاد تو را

گرچه تو دوری از برم، همره خویش می برم

شب همه شب به بسترم یاد تو را، به جای تو

| حسین منزوی |

عشق و زخم از یک تبارند

اگر باید زخمی داشته باشم که نوازشم کنی

بگو تا تمام دلم را شرحه شرحه کنم

زخم‌ ها زیبایند

و زیباتر آن‌ که تیغ را هم تو فرود آورده باشی...

تیغت سِحر است

نوازشت معجزه

و لبخندت تنظیفی از فواره‌‌ی نور

و تیمار داری‌‌ ات کرشمه‌ ای میان زخم و مرهم

عشق و زخم از یک تبارند

اگر خویشاوندیم یا نه

من سراپا همه زخمم

تو سراپا همه انگشت نوازش باش

| حسین منزوی |

نایاب ترین فصل تماشا

من در تو به شوق و تو در آفاق به حیرت

نایاب ترین فصل تماشای من اینست

| حسین منزوی |