رویا

‌

 

چه چیز نکبت زندگی را

جبران می‌کند

جز رویا؟

 

| رضا براهنی |

از آن روز

 

از آن روز

که ریشه هایمان را

بیرون کشیدند

و دوباره ما را کاشتند

اما وارونه

آموختیم

با دهانمان

خون و خاک بنوشیم

با ریشه هایمان آفتاب

 

| رضا براهنی |

بلندترین درخت

 

و تو

بلندتر از تمام درختان جنگل

در من روییدی

و اکنون من توام

من یک درختم بلندتر از تمام درختان دنیا...

 

| رضا براهنی |

دیدن تو

 

چنان زلال شود

آن کسی که تو را یک بار

فقط یک بار نگاه کند

که هیچ‌گاه کسی جز تو را نبیند از آن پس

حتی اگر هزار بار هزاران چهره را نگاه کند.

یتیمِ زیبایی خواهد بود این جهان

اگر آدم‌هایش بدون رؤیتِ تو

چشم گشوده باشند.

چگونه جهان به غربتِ ابدی

دوباره عادت خواهد کرد

اگر تو را نبیند...

 

| رضا براهنی |

و مهربان باشید

 

و مهربان باشید

با آن زنی که مرا کشت!

که این جنایت زیبا

همیشه خواستنی بود.

 

| رضا براهنی |

با تو نبودم

همیشه از خود می‌پرسم:

چرا لحظاتی را که با تو نبودم، با تو نبودم؟

| رضا براهنی |

چه دست هایی

چه دست‌هایی داری،

شبیه بوسه...

| رضا براهنی |

شکفته بادا لبان من

شکفته بادا لبان من

که نیمه‌ماهِ نیمرخانِ تو را

شبانه می‌بوسند.

فدای تو

دو چشم من

که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند.

ببینمت! 

تو کجایی که چهره‌ات باغی‌ست،

که از هزار پنجره نور می‌وزد هر صبح!

| رضا براهنی |

نهضت عظیم بازویش

در نهضت عظیم دو بازویش

من گریه ام گرفته که آخر

آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم ؟

| رضا براهنی |

چنان پُرم از تو

اگر اسم این حسى که به تو دارم

عشق است

هیچوقت قبلا عاشق نبوده ام

مرا به دیدن جسمانى تو 

هیچ نیازى نیست!

چنان پُرم از تو ،

چنان پُر

که بیشتر شبیه شوخى زیبایى هستم!

| رضا براهنی |