یکی بیاید

 

یکی بیاید

تنهایی را از من بگیرد

دست های من

برای نگاه داشتن این تنهاییِ بزرگ

کوچک است

 

| نسترن وثوقی |

شب یلدا

 

گردش سال

فقط یک شب یلدا دارد

من بدون تو

هزاران شب یلدا دارم

 

| نسترن وثوقی |

زمستان دارد به بهار برمی گردد

زمستان دارد

به بهار برمی گردد

شاید تو هم به من بازگشتی

ولی دیگر

سیاهی به موهایم بر نمی گردد

و عشق

هر چقدر هم شعبده بازِ ماهری باشد

نمی تواند اندوه را

در دست هایش غیب کند

و شادی را

از کلاهش بیرون بیاورد...!

| نسترن وثوقی |

زنِ دیوانه ی عاشق

زنِ  دیوانه ی عاشق 

نه دل به دریا می زند

نه سر به کوه و بیابان می گذارد

 و نه راهِ صحرا را پیش می گیرد!

زنِ دیوانه ی عاشق

ناگهان

دست تو را در دستِ  زندگی می گذارد

و به غار تنهایی اش بر می گردد!

| نسترن وثوقی |

به قدر کافی، زن نبودم

به قدر کافی، زن نبودم

تا دامن چین دار

و کفش های پاشنه بلند بپوشم!

و تق تق

با سر وصدا

وارد زندگی ات شوم!

کفش های کتانی ام را پوشیدم

کوله پشتی ام را که از بغض هایم پر شده بود

برداشتم و

آرام و بی صدا از زندگی ات بیرون رفتم!

| نسترن وثوقی |

تنهایی یعنی...

تنهایی

یعنی من؛

وقتی روزها، 

دست درگردنِ خورشید می اندازی

و در روشناییِ جهان سهم داری!

تنهایی

یعنی تو؛

وقتی شب ها، 

هم آغوشِ ماه می شوم

و در تاریکیِ جهان دست دارم!

| نسترن وثوقی |

عشق همیشه آدم را در خودش غرق می کند!

عشق

همیشه آدم را  در خودش غرق می کند!

حالا تو هر چقدر هم که بگویی

شناگر ماهری هستی!

عشق آدم را غرق مس کند!

غرق در دل تنگی

غرق در تنهایی

و تو بهترین ناجی دنیا هم که باشی

نمی توانی خودت را نجات دهی! 

عشق همیشه

آدم را در خودش غرق می کند!

| نسترن وثوقی |