تماشایت می کردم

 

تماشایت می‌کردم

با چشمانی که

لهجه ی بوسه داشتند..!

 

| یغما گلرویی |

من خوشبختم

چقدر خوشبختم!

می‌ توانم عکسِ

سیاه و سفید تو را ببوسم،

و باور کنم که در آن سوی سواحل رویا،

با تماس نابهنگامِ گرمایی به گونه‌ات

از خواب می‌پری...!

| یغما گلرویی |

تو به‌ زندگی‌ می‌ مانی‌

دوستت‌ می‌دارم‌

تو به‌ زندگی‌ می‌ مانی‌

به‌ نوشیدن‌ جرعه‌ ای‌ آب‌ در فاصله‌ ی‌ دو رؤیا

به‌ بوییدن‌ عطرِ یکی‌ نامه‌ْ پیش‌ از گشودنش‌

به‌ سلام هر سپیده‌ دم‌

به‌ فرونشاندن‌ عطش‌ اطلسی‌ ها

به‌ زنگ‌ بی‌هنگامِ تلفن‌

با خبری‌ گوار یا ناگوار

| یغما گلرویی |

دستم را بگیر!

دستم را بگیر!

همین دست برایت ترانه‌های عاشقانه نوشته،

همین دست 

سوخته در حسرتِ لمس دست‌های تو،

همین دست پاک کرده اشک‌هایی را

که در نبودت به گونه دویدند.

این دست 

بوی ترکه‌های کلاس سوم را می‌دهد هنوز،

این دست کابل خورده 

تا یاد بگیرد بنویسد:

آزادی

این دست پینه‌بسته 

از نوشتن مداومِ نامت.

دستم را بگیر

و از خیابانِ زندگی 

بگذران مرا. 

| یغما گلرویی |