شکست...

 

دیوار مست و پنجره مست و اطاق مست!

این چندمین شب است که خوابم نبرده است

رویای « تو » مقابل « من » گیج و خط خطی

در جیغ جیغ گردش خفاشه ای پـست

 

رویای « من » مقابل « تو » تو که نیستی!

[ دکتر بلند شد...و مرا روی تخت بست ]

دارم یواش واش...که از هوش می رَ...رَ...

پیچیده توی جمجمه ام هی صدای دست

 

هی دست، دست می کنی و من که مرده ام

مردی که نیست خسته شده از هرآنچه هست!

یا علم یا که عقل...و یا یک خدای خوب...

« باید چه کار کرد تو را هیچ چی پرست؟! »

 

من از...کمک!...همیشه...کمک!...خسته تر...کمک!

[ مامان یواش آمد و پهلوی من نشست ]

« با احتیاط حمل شود که شکستنیـ ... »

یکهو جیرینگ! بغض کسی در گلو شکست!

 

| سید مهدی موسوی |

من می دانم

 

من می‌دانم

که اندوه من برابر است 

با اندوه سواری که 

صدای سم اسبش را

با صدای خرد شدن آهسته خرد شدن برگ‌ها

اشتباه می‌کنند

با شب‌بویی که تاریکی‌ خود را 

از دست می‌دهد

با نارنجی که تنها بر میز است...

 

| بیژن الهی |

خانه ات سرد است؟

 

خانه‌ات سرد است؟

خورشیدی در پاکت می‌گذارم و برایت پست می‌کنم 

ستاره‌ی کوچکی در کلمه‌ای بگذار

و به آسمانم روانه کن...

بسیار تاریکم!

 

| منوچهر آتشی |

چه مانده باقی از آن عشق؟

 

چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟

تو را که از همه‌ی جنبه‌ها سَری از من

 

درخت خشکم و هم صحبت کبوترها

تو هم که خستگی‌ات رفت، می‌پَری از من

 

اجاق سردم و بهتر همان که مثل همه

مرا به خود بُگذاری و بگذری از من

 

من و تو زخمی یک اتفاق مشترکیم

که برده دل پسری از تو، دختری از من

   

گذشت فرصت دیدار و فصل کوچ رسید

دم غروب، جدا شد کبوتری از من

 

نساخت با دل آیینه‌ام دل سنگت

تویی که ساختی انسان دیگری از من

 

چه مانده از تو و من؟ هیزم تَری از تو

اجاق سوخته‌ی خاک بر سری از من

 

چه مانده باقی از آن روز؟ دختری از تو

چه مانده باقی از آن عشق؟ دفتری از من

 

| علیرضا بدیع |

لبخند

 

دهانت لبخند

ابروانت لبخند

انحناهایت لبخند

و دست هایت

که مثل بال های سفید کبوتر

وا می شوند و بر هم می افتند

لبخند می زنند...

 

| منوچهر آتشی |