سنگم
سنگِ سنگ
بی کم و کاست
و چنان در آغوش فشردهام خود را
که رهایی را
گریزی جز شکافتن نیس
| منوچهر آتشی |
باو عامو ول کنن دیگه، بخدا دیگه ۹۹درصد شعرها که عاشقونه نیستن که شما فقط عاشقونه میزارین و بهونه کثیری این شعر ها میکنین!
فلسفه ی بودن همین است... درک رنج ها و خودمحوری ها، و سپس عبور، از خود به خود اما این بار با اراده و هدف.
و این یعنی رهایی...
باو عامو ول کنن دیگه، بخدا دیگه ۹۹درصد شعرها که عاشقونه نیستن که شما فقط عاشقونه میزارین و بهونه کثیری این شعر ها میکنین!