به قبرستانی محتاجیم

 

گاهی در وجودمان

به قبرستانی محتاجیم

برای چیزهایی که درونمان می میرند...

 

| محمود درویش |

به همه ی روش ها...

 

" احببتک بکل الطرق ‏و اولها الصمت"

 

‏به همه‌ی روش‌ها دوستت داشتم

و اولینش سکوت بود...

 

| محمود درویش |

آیا ندیدی

 

" هَلْ رَأیْتُ

الْفَجر یَطْلَعُ

مِن أصابع مَن تُحبُّ؟ "

 

آیا ندیدی

خورشید از انگشتان کسی که،

دوستش میداری طلوع می‌کند؟

 

| محمود درویش |

در این سرزمین

 

هربار که نگاهت می‌کنم

جمله‌ای آشنا

به ذهنم خطور می‌کند:

در این سرزمین ،چیزی هست که ارزش زندگی کردن دارد...

 

| محمود درویش |

عشق همین است...

 

عشق همین است،

وقتی میمیرم

همچنان دوستت دارم

و وقتی دوستت دارم

حس میکنم در حال مرگم...

 

| محمود درویش |

همه راه ها به تو ختم می شوند

 

" کُل الطُرق تؤدی إلیک

حتى تِلک التی

سَلکتها لنِسیانک "

 

همه راه‌ها به تو ختم می‌شوند

حتی آن‌ها که برای

از یاد بردنت طی کرده‌ام.

 

| محمود درویش |

تاریخ دلتنگی

 

" اللیلُ تاریخ الحنین،

وأنت لَیلی... "

 

شب، تاریخ دلتنگی ست

و تو شب منی...

 

| محمود درویش |

دو دستت

 

" أریدُ یَدَیکِ لِأحمِلَ قلبی "

 

دو دستت را به من بسپار

که با آن ها دلِ خود را نگه دارم.

 

| محمود درویش |

طلوع

 

ما سال ها اندوه را بر دوش کشیدیم

و صبح طلوع نکرد.

 

| محمود درویش |

پس تا فردا

 

دستم را فشرد

و به نجوایم سه حرف گفت.

سه حرفی که عزیزترین دارایی تمام روزم شد:

« پس تا فردا .»

 

ریش تراشیدم دوبار

کفش‌هایم را برق انداختم دوبار

لباس‌های رفیقم را قرض گرفتم با دو لیر

که برایش کیکی بخرم،

قهوه‌ای خامه دار.

 

حالا تنها بر نیمکتم

و گرداگردم عشاق، لبخند زنانند

و برآنم که

ما را نیز لبخندی خواهد بود

شاید در راه است

شاید لحظه‌ای یادش رفته

شاید...شاید...

 

| محمود درویش |

اندکی از تو

 

اندکی از تو بسیاری از همه چیز است...

 

| محمود درویش |

تهی ساخت

 

اندوه

کسی را نکشت

اما

ما را از همه‌چیز،

تهی ساخت!

 

| محمود درویش |

عیب ها

 

همه عیب هایت را دوست دارم،

جز نبودنت...

 

| محمود درویش |

استراحت کنم

 

" أعدّی لی الأرض کی أستریح

فإنی أحبّک حتى التعب... "

 

زمین را برایم آماده کن

تا استراحت کنم

که من تو را تا مرز خستگی دوست دارم...

 

| محمود درویش |

جنگ تمام خواهد شد

 

 

جنگ پایان خواهد یافت

و رهبران با هم گرم خواهند گرفت

و باقى می‌ماند آن مادر پیرى که چشم به راه فرزند شهیدش است

و آن دختر جوانى که منتظر معشوق خویش است

و فرزندانى که به انتظار پدر قهرمان‌شان نشسته‌اند

نمی‌دانم چه کسى وطن را فروخت

اما دیدم چه کسى بهاى آن را پرداخت.

 

| محمود درویش |

نزدیکی، دوری

 

نزدیکی

چون لب هایم به من

دوری

چون بوسه ای که هرگز نمی رسد.

 

| محمود درویش |

شهادت می دهم

 

" والآن أشهد أن حضورک موت

و أن غیابک موتان! "

 

شهادت می دهم که

بودنت مرگ است

و نبودنت دو مرگ!

 

| محمود درویش |

تو در میانه ی همه چیزی

تو

نه دوری تا انتظارت کشم

و نه نزدیکی تا دیدارت کنم

و نه از آن منی تا قلبم آرام گیرد

و نه من محروم از توام

تا فراموشت کنم

تو در میانه‌ی همه چیزی...

| محمود درویش |

عشق یعنی...

عشق یعنی

سرزنشت کنم و ملامتم کنی

به خاطر خطاهای کوچک 

‏و ببخشمت و ببخشی‌ام

‏به خاطر خطاهای بزرگ

| محمود درویش |

تو بانوی تاریخ منی

تو بانوی غمهای عمیقی

شعرهای غمگین

کلمات جانگداز

با چشمانت می توان عزاداری کرد

باگیسوانت لباس سیاهی برای همیشه پوشید

با دستانت جام زهر نوشید

تو بانوی تاریخ منی

یک تاریخ تلخ

یک تاریخ سیاه

| محمود درویش / ترجمه: بابک شاکر |