بلای آسمانی

 

گرچه دانم آسمان کردت بلای جان ولیکن

من به جان خواهم تو را عشق ای بلای آسمانی

 

| شهریار |‌

بگذار بمیرم

 

با تیر غمت حاجتِ تیرِ دگرم نیست

ای سخت کمان دست نگه دار بمیرم

گفتی: «به تو گر بگذرم از شوق بمیری»

قربان قدت...بگذر و بگذار بمیرم

 

| شهریار |

هر شب در این امید

 

زیور به خود مبند که زیبا ببینمت

با دیگران مباش که تنها ببینمت

 

بگذشت در فراق تو شب‌های بی‌شمار

هر شب در این امید که فردا ببینمت...

 

| شهریار |

غمت

جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار

آخر غمت به دوش و دل و جان کشیده‌ام...

| شهریار |