آه ای بهار! پنجره ی خانه را ببند

بوی لباس های تو این روزهای سال

عطر شکوفه های انار است و پرتقال

این جا نشسته ام لب ایوان و خسته ام

در من فشرده ی همه ی ابرهای سال

تنگ بلور آب و دوتا ماهی سیاه

مانند چشم‌های زلال تو بی‌خیال

قند و سکوت در دهنت آب می شود

فنجان تو پر است از این واژه های لال

مثل همیشه می رسد این روزها فقط

از تو به من ملامت و از من به تو ملال

بوی شکوفه ها همه جا را گرفته است

با خاطرات تو همه ی روز و ماه و سال

آه ای بهار ! پنجره ی خانه را ببند

بگذار تا نفس بکشم در زمان حال

| شیرین خسروی |