یک زن از عشق تو جان داد، ولی خاک نشد

یک زن از عشق تو جان داد، ولی خاک نشد

تلخیِ حادثه از ذهنِ خدا پاک نشد

در غم مُردن او آینه‌ی ماتِ اتاق

همنشینِ ِ رُژ وُ سنجاقِ سر وُ لاک نشد

روحیاتش که به هم ریخت شبی زد به سرش

بی صدا بود جنونش وَ خطر ناک نشد!

گرچه می‌خواست همه خاطره‌ها را ببرد

سهم او بیشتر از ظرفیت ِ ساک نشد

از سر سادگی‌اش بود... به تو رو آورد ...

باورت داشت و یک ثانیه شکّاک نشد

آن قَدَر مُرد برایت که تو را مرد کند !

چشم تو هرگز از این مرثیه نمناک نشد

| صنم نافع |