تمام پنجره ها بی تو غرق اندوهند
تمام خاطره ها بی تو زرد و مجروحند
غزل تبار! امید نگاه خسته ی من!
تمام منظره ها بی تو سرد و بی روحند....
| محمد فرامرزی |