اکنون تو اینجایی
گسترده چون عطرِ اقاقیها
در کوچه های صبح بر سینه ام سنگین،
در دستهایم داغ،
در گیسوانم رفته از خود، سوخته، مدهوش،
اکنون تو اینجایی ...
| فروغ فرخزاد |