گر طره نیفشانی، کی شام شود صبحم
ور چهره نیفروزی کی صبح شود شامم
هم حلقه ی گیسویت سررشته ی امیدم
هم گوشه ی ابــرویت سرمایه ی آرامم
| فروغی بسطامی |