محبوبم ( نامه ی شماره بیست و چهار )
دوشنبه, ۱۶ اسفند ۱۳۹۵، ۰۲:۴۸ ب.ظ
خودمرگی
واژه ی شکوهمندی ست
و از صلابتی که سالها به دنبالش بودیم
باوقارترینشان
محبوبم
باید کتمان کنیم که دوست داریم
من تو را
و تو مرا...
چرا که آدم ها همیشه
تردید را دوست تر دارند
و رنج تنها یک واژه ی سه حرفی نیست
سالها می تواند در ما معنا شود
باید کتمان کنیم
تا صفوف چشم انتظار شک
بی پروا و گستاخ
ما را گم نکند
و فسردگی برای همیشه دست به سر شود!
خودمرگی
واژه ای غنی و بی نیاز است
و من به این شکل که میخوانی
معنایش می کنم:
"مُردنی با اراده؛ در آغوش کسی که بسیار دوستش داری"
| حمید جدیدی |
