مرگ ما را نجات خواهد داد

غار غار کلاغ ها بودم 

زیر یک ژاکت زمستانی 

طعم تلخ «خدانگهدار» و

بوسه ای سرد روی پیشانی

 

هستی ام زیر کفش های کسی

هی لگد می شد و لگد می شد 

به خودم هم دروغ می گفتم 

حالم از هر چه بود بد می شد 

گم شدم مثل تکه ای از برف 

لبه ی پشت بام متروکی 

آخرش اتفاق افتادم 

(مرگ یک زن به طرز مشکوکی ...)

جبر می گفت که فرو بروم:

چکمه ای نا امید در گل باش!

برف یکریز و سرد می بارید 

مادرم گریه کرد: عاقل باش!

بادبادک فروش غمگینم 

هستی ام را به باد دادم ... باد ...

کاری از عشق بر نمی آید

مرگ ما را نجات خواهد داد

| زهرا معتمدی |