ای که در خلوت من
بوی تو پیچیده هنوز
یاد شیرین تو
تا مرگ همآغوشم باد
ابرِ تاریکم و
از گریه ی اندوه پُرم
حسرت دیدنِ خورشید
فراموشم باد...!
| نادر نادرپور |