اندوهی هزار ساله

 

صبح

که خانه را ترک می‌کنم، جوانم

و شب،

پیر به خانه باز می‌گردم با اندوهی هزار ساله

چهار دیواری خانه‌ام،

آرام و صبور

پذیرای پیرمردی است که

سحرگاهان جوان برمی‌خیزد.

 

| عباس کیارستمی |