تو پادشاهی و من مستمند دربارم

 

تو پادشاهی و من مستمند دربارم

مگر تو رحم کنی بر دو چشم خون‌بارم

‌

مرا اگر به جهنم بیفکنی ای دوست

هنوز نعره برآرم که دوستت دارم

‌

ردای عفو، برازنده ی بزرگی توست

وگرنه من به عذاب تو هم سزاوارم

‌

امید من به خطاپوشی تو آنقدر است

که در شمار نیاید گناه بسیارم

‌

تو را به فضل تو می‌خوانم و امیدم هست

اگر به قدر تمام جهان خطاکارم...

‌

| سجاد سامانی |