بند چشمانش
سه شنبه, ۴ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۴۳ ق.ظ
ما دو زندانی حبس ابدیم
تمام عمر نامه می‌نویسیم
و آن را لای شکاف ِ کهنه دیوار ها پنهان می‌کنیم
بعد که خبر آزادی غافل گیر کننده‌مان می‌رسد
چمدان به دست ؛
یک چشم‌مان به دیوار می‌ماند
و چشم ِ دیگر
به کاغذ های سفیدی که قرار بود نامه شوند
بعد
موقع خروج می‌پرسند :
- از کِی و در کدام بند زندانی بودید ؟
می‌نویسیم :
یک عمر ، در بند ِ چشمان‌اش
| مهدی صادقی |
