آخرین روزهای اسفند است
از سرِ شاخِ این برهنه چنار
مرغکی با ترنمی بیدار
میزند نغمه
نیست معلومم
آخرین شِکوِه از زمستان است؛
یا نخستین ترانه های بهار!
| محمدرضا شفعی کدکنی |