عشق آنقَدَر از موی تو زنجیر بههم بافت
تا ساخت کمندی که کشانید به بندم
| حسین منزوی |
گاهی باید آرزوهات رو دستت بگیری، غمهات رو بذاری روی شونههات و تنهاییت رو به دندون بکشی و صدات در نیاد. گاهی باید خودت رو به فراموشی بزنی تا نفهمه که هنوزم داری بهش فکر میکنی.
به قول سهراب:
تنهایی من شبیخون حجم تو را پیشبینی نمیکرد...
گاهی باید آرزوهات رو دستت بگیری، غمهات رو بذاری روی شونههات و تنهاییت رو به دندون بکشی و صدات در نیاد. گاهی باید خودت رو به فراموشی بزنی تا نفهمه که هنوزم داری بهش فکر میکنی.