روزهای خوبی نبود‌

 

روزهای خوبی نبود‌.

اما من

در همان روزهای سخت هم

تو را دوست داشتم.

 

| جاهد ظریف‌اوغلو / ترجمه: از سیامک تقی‌زاده |   

عشق و جنگ

 

" فی الحُبِّ

وَ فی الحربِ

یُقتَلُ الأبریاءُ دائماً "

 

در عشق

و در جنگ

همیشه بی‌گناهان کُشته می‌شوند...

 

| نجیب محفوظ |

زخم هامان

 

من به تو دلباختم،

زیرا که زخم هاى تو

شبیه زخم هاى من بود...

 

| اجه آیهان |

به من عشق بده

 

برای جیره‌ی روزانه ام

به من عشق بده

و قلب غمگینم را سنگین نکن

حتی با ذره ای کوچک.

لمسم کن

و گل سرخ را از من دریغ مدار

بر خطاهای من چشم ببند

و رسولانت را بفرست

پیش از آن که پا به جهان من بگذاری.

 

| مرام المصری |  

کاش می آمدی

 

کاش می‌آمدی

این روز‌ها احتیاج دارم

قلب انسان دیگری کنار قلب من بتپد.

 

| بتهون |

قطعا دوستت دارم

 

" أحبک طبعا

و إلا ماذا یمکن أن أفعل

فی وطن منهوب وحزین... "

 

آری، قطعا دوستت دارم

وگرنه در وطنی غمگین و غارت شده

چه میتوانستم بکنم..؟!

 

| عبدالعظیم فنجان |

به قبرستانی محتاجیم

 

گاهی در وجودمان

به قبرستانی محتاجیم

برای چیزهایی که درونمان می میرند...

 

| محمود درویش |

آخرین نفر

 

یک روز

آخرین کسی که

تو را میشناخت خواهد مُرد

وخاطره ی تو فراموش خواهد شد

 

| اروین دی یالوم |

به همه ی روش ها...

 

" احببتک بکل الطرق ‏و اولها الصمت"

 

‏به همه‌ی روش‌ها دوستت داشتم

و اولینش سکوت بود...

 

| محمود درویش |

دست در دست هم

 

در من بوی‌ دارچین

در تو عطر بهار نارنج

بیا دست در دست هم

قدم بزنیم

کوچه‌های‌ پایتخت را...

 

| جمال ثریا |

وارد رگ هایم شدی

 

تو اما وارد رگ‌هایم شدی

و همه چیز تمام شد

خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم...

 

| غسان کنفانی |

زندگی ادامه داشت

 

از همه‌چیز غم‌انگیزتر این بود که زندگی ادامه داشت.

اگر معشوقی دنیا را ترک کند زندگی باید برای آن عاشق به پایان برسد.

اما هرگز پایانی در کار نبود و دلیل اصلی صبح بلند شدن اغلب مردم همین بود؛

بلند می‌شدند نه به خاطر اینکه فرقی می‌کرد، بلکه به این خاطر که فرقی نمی‌کرد.

 

| درخت شب / ترومن کاپوتی |

روییدی در قلب من

 

روییدی در قلب من

به سان گل‌کوچکی

که کنار دیوار می‌روید

همین‌قدر ناخواسته عاشقت شدم

 

| غاده السمان |

بهار شکل می گیرد

 

" منّی رسالَهُ حُبّ

و منکِ رِسالَهُ حُبّ

و یَتَشَکَّلُ الرَّبیع..."

 

از نامه‌‌های عاشقانه‌ی من

از نامه‌های عاشقانه‌ی تو

بهار شکل می‌‌گیرد...

 

| نزار قبانی |

میان سایه و جان

 

دوستت دارم

هم چنان که چیزهای سربسته و گنگ را

در خفا

جایی میان سایه و جان...

 

| پابلو نرودا |

چنان بهار

 

من تو را بی دروغ

چنان بهار دوست داشتم...

 

| متین آلتوک / ترجمه: سیامک تقی زاده |

لازمه ی زندگی

 

دستی که نان قسمت می کند

دستی که پُر کند سبوی آب را

دستی که زخم ها را شفا می‌دهد

دستی که بگیرد و ایمنی بخشد

دستی لبریزِ نوازش

دست هایت لازمه ی زندگی اند...

 

| مارگوت بیکل |

دشمنان خونی

 

عشق،

قرار است قسمت لذت‌ بخش زندگی باشد

با این حال ما هیچ کسی را بیشتر از

آن‌هایی که دوست داریم،

آزار نمی‌دهیم و از آنان آزار نمی‌بینیم؛

میزان ظلمی که عشاق به هم روا می‌دارند

دشمنان خونیِ ما را شرم‌ زده می‌کند...

 

| آلن دوباتن |

آیا ندیدی

 

" هَلْ رَأیْتُ

الْفَجر یَطْلَعُ

مِن أصابع مَن تُحبُّ؟ "

 

آیا ندیدی

خورشید از انگشتان کسی که،

دوستش میداری طلوع می‌کند؟

 

| محمود درویش |

دوست داشتن عضوی از بدن است

 

دوست داشتن عضوی از بدن است.

درست است که همه فورا به فکر قلب می‌افتند ولی من می‌گویم که دوست داشتن دندان آدم است، دندان جلویی که هنگام لبخند برق می‌زند.

حالا تصور کنید روزی را که دوست داشتن آدم درد می‌کند. آرام و قرار را از آدم می‌گیرد. غذا ازگلویت پایین نمی‌رود، شب‌ها را تا صبح به گریه می‌نشینی. آن قدر مقاومت می‌کنی تا یک روز می‌بینی راهی نداری جز اینکه دندان دوست داشتن ات را بکشی و بیاندازی دور!

حالا دندان دوست داشتن را که کشیده باشی، حالت خوب است، راحت می‌خوابی، راحت غذا می‌خوری و شب‌ها دیگر گریه‌ات نمی‌گیرد ولی همیشه جای خالی‌اش هست، حتی وقتی از ته دل می‌خندی...

 

| دیل کارنگی |

با چشمان بسته

 

دوست داشتن را

در چشمی بجوی

که حتی وقتی بسته است

رویای تو را ببیند.

 

| فرانتس کافکا |

در نهایت

 

چرا هر عشق

در نهایت

به تشییع جنازه ی زن ختم می شود؟

 

| دیدم ماداک |

چه اندوهی!

 

چه اندوهى!

لبانم اینک

طعم تو را از خاطر برده است

 

| آنا آخماتوو |

انسان

 

انسان

آن چه که فکر می کند، نیست

آن چیزی ست که پنهان می کند.

 

| آندره مارلو |

جهان استوار نمی‌ماند مگر...

 

" لایستقیم العالم

إلا برأس مائل

على کتف من نحب "

 

جهان استوار نمی‌ماند

مگر با سری خمیده

بر روی شانه کسی که دوستش داریم...

 

| سوزان علیوان |

چهره هایی هستند...

 

چهره‌هایی وجود دارند که

می‌ارزد که پس از دیدار آن‌ها چشم فرو بندیم و بمیریم

تا ناگزیر نباشیم پیش خود بگوییم:

“ هرگز من او را در بازوانِ خود نخواهم دید... "

 

| هانری دومنترلان |

دستانت را امانت بده

 

دستانت را اندکی به من امانت بده

میخواهم با آن ها،

گره از بافته‌های اندوهم بگشایم.

 

| غاده السمان |

به یاد ماندنی

 

اغلب فکر می‌‌کنیم اینکه به یاد کسی هستیم، منتی است بر گردن آن شخص!

غافل از اینکه اگر به یاد کسی هستیم، این هنر اوست نه ما.

به یاد ماندنی بودن بسیار مهم تر از به یاد بودن است...

 

| بهومیل هرابال |

پابرهنه

 

در سرزمین من

خار نکار

شاید فردا پابرهنه

به دیدارم بیایی...

 

| غاده السمان |

در این سرزمین

 

هربار که نگاهت می‌کنم

جمله‌ای آشنا

به ذهنم خطور می‌کند:

در این سرزمین ،چیزی هست که ارزش زندگی کردن دارد...

 

| محمود درویش |

غمش

 

رفت روی تخت و خوابید.

غمش هم

جای دیگری نداشت برود،

کنارش دراز کشید.

 

| هاروکی موراکامی |

نامه ی استقبال

 

این نامه فقط به رسم استقبال از تو است،

برای اینکه به تو بگوید یک روز بدون تو

روزی‌ست که تمام نمی‌شود!

شهری‌ست بدون باغ

زمینی‌ست بی‌آسمان

و برای اینکه به تو بگوید

هرگز هیچ‌ چیز ما را از هم جدا نخواهد کرد؛

در این دنیا، به هم گره خورده‌ایم.

شب‌ خوش!

قلبت را می‌بوسم...

 

| آلبر کامو |

عشق چه ارزشی دارد؟

 

عشق چه ارزشی دارد

وقتی کسی را

درست زمانی که

بیشتر از همیشه به تو نیاز دارد،

رها کنی؟

 

| فردریک بکمن / ترجمه: سمانه پرهیزکاری |

برای عشق های تمام شده

 

براى عشق‌هاى تمام شده

تنها یک‌چیز مى‌توان گفت

‏و آن اینکه به هر حال زیبا بود...

 

| احمد تللی |

می پرسی تو را دوست دارم؟

 

می پرسی تو را دوست دارم؟

حتی اگر بخواهم پاسخ تورا بدهم ، نمی توانم

مگر ممکن است با هیچ زبانی شرح داد

که در آنوقت که با چشمان پر اندیشه

و روشن بینت به من مینگری ، چه نشاطی

و لطفی دلم را فرا میگیرد؟

 

می پرسی تورا دوست دارم؟

مگر واقعا پاسخ این سوال را نمیدانی؟

مگر خاموشی من، راز دلم را به تو نمی گوید؟

مگر آه سوزانم از سر نهان خبر نمیدهد؟

 

مگر نمی بینی که چه سان

در آن لحظه که سراپا محو جمال توام

و گویی دل به نوک مژگان تو آویخته دارم

روح پریشانم چون کبوتری

در هوای پرواز ، بال و پر میزند؟

 

راستی آیا شکوه ی آمیخته با بیم و امید من

که در هر لحظه، هم میخواهم بر زبانش آورم

و هم سعی میکنم که از دل برانم

نرسد راز پنهانم را، به تو نمی گوید؟

 

زیبای من! چطور نمی بینی که سراپای من

از عشق من به تو حکایت می کند؟

همه ذرات وجود من با تو حدیث عشق می گویند

به جز زبانم که خاموش است

 

زیرا دلم از دیر باز دریافته است

که با آن عشقی که من به تو دارم

تنها گفتن: دوستت دارم

مثل آن است که هیچ چیز گفته نشده باشد

 

| ویتوریو آلفیری |

از من گرفت

 

جدایی چه چیزهایی که از من نگرفت و نبرد

کیلومترها امید

موهایی که شانه کردم

و آن دست‌هایی که فشردمشان...

 

| ناظم حکمت |

تنهایی و آزادی

 

هرکس فقط وقتی که تنهاست می‌تواند آن گونه که خود هست باشد.

پس هرکس که تنهایی را دوست نمی‌دارد،

دوستدار آزادی هم نیست،

زیرا فقط در تنهایی آزادیم.

 

| آرتور شوپنهاور / ترجمه: محمد مبشری |

عشق همین است...

 

عشق همین است،

وقتی میمیرم

همچنان دوستت دارم

و وقتی دوستت دارم

حس میکنم در حال مرگم...

 

| محمود درویش |

پس از این

 

‏پس از این

‏هر نور لطیفی که مرا لمس کند

‏تو خواهی بود

 

| سیروس آتابای |

میراث زندگی

 

دهانت

پوستت

و دلتنگی هایت

همه میراث زندگی ست.

 

| پابلو نرودا |

همه راه ها به تو ختم می شوند

 

" کُل الطُرق تؤدی إلیک

حتى تِلک التی

سَلکتها لنِسیانک "

 

همه راه‌ها به تو ختم می‌شوند

حتی آن‌ها که برای

از یاد بردنت طی کرده‌ام.

 

| محمود درویش |

عشقت به من آموخت

 

عشقت‌ اندوه‌ را به‌ من‌ آموخت‌

و من‌ قرن‌ها در انتظار زنی‌ بودم‌ که‌ اندوهگینم‌ سازد!

زنی‌ که‌ میان بازوانش‌ چونان‌ گُنجشکی‌ بگریم‌ و

او تکه‌ تکه‌هایم‌ را چون‌ پاره‌های‌ بلوری‌ شکسته‌ گِرد آوَرَد!

 

عشقت‌ به‌ من‌ آموخت‌ که‌ خانه‌ام‌ را ترک‌ کنم‌،

در پیاده‌روها پرسه‌ زنم‌ و

چهره‌ات‌ را در قطرات‌ باران‌ و نور چراغ‌ ماشین‌ها بجویم‌!

رد لباس‌هایت‌ را در لباس‌ غریبه‌ها بگیرم‌ و

تصویر تو را در تابلوهای‌ تبلیغاتی‌ جست و جو کنم‌!

 

عشقت‌ به‌ من‌ آموخت‌، که‌ ساعت‌ها در پی‌ گیسوان‌ تو بگردم‌...

گیسوانی‌ که‌ دختران‌ کولی‌ در حسرت‌ آن‌ می‌سوزند!

در پی‌ چهره‌ و صدایی‌

که‌ تمام‌ چهره‌ها و صداهاست‌!

 

عشقت‌ مرا به‌ شهر اندوه‌ برد!

بانوی‌ من‌!

و من‌ از آن‌ پیش‌تر هرگز به‌ آن‌ شهر نرفته‌ بودم‌!

نمی‌دانستم‌ اشک‌ها کسی‌ هستند

و انسان‌ بی‌اندوه‌ تنها سایه ای‌ از انسان‌ است‌!

 

عشقت‌ به‌ من‌ آموخت‌ که‌ چونان‌ پسرکی‌ رفتار کنم‌:

چهره‌ات‌ را با گچ‌ بر دیوارها نقّاشی‌ کنم‌،

بر بادبان‌ زورق ماهی‌گیران‌ و بر ناقوس‌ و صلیب‌ کلیساها...

 

عشقت‌ به‌ من‌ آموخت‌ که‌ عشق‌، زمان‌ را دگرگون‌ می‌کند!

و آن‌هنگام‌ که‌ عاشق‌ می‌شوم‌ زمین‌ از گردش‌ باز می‌ایستد!

عشقت‌ بی‌دلیلی‌ها را به‌ من‌ آموخت‌!

 

پس‌ من‌ افسانه‌های‌ کودکان‌ را خواندم‌

و در قلعه ی قصّه‌ها قدم‌ نهادم‌ و

به‌ رویا دیدم‌ دختر شاه‌ پریان‌ از آن‌ من‌ است‌!

با چشم‌هایش‌، صاف‌تر از آب‌ یک‌ دریاچه‌!

لب‌هایش‌، خواستنی‌تر از شکوفه‌های‌ انار...

 

به‌ رویا دیدم‌ که‌ او را دزدیده‌ام‌ هم‌چون‌ یک‌ شوالیه‌

و گردن‌بندی‌ از مروارید و مرجانش‌ پیشکش‌ کرده‌ام‌!

عشقت‌ جنون‌ را به‌ من‌ آموخت‌

و گذران‌ زندگی‌ بی‌آمدن‌ دختر شاه‌ پریان‌ را!

 

عشقت‌ به‌ من‌ آموخت‌ تو را در همه‌ چیزی‌ جست‌ و جو کنم‌

و دوست‌ بدارم‌ درخت‌ عریان‌ زمستان‌ را،

برگ‌های‌ خشک‌ خزان‌ را و باد را و باران‌ را

و کافه ی کوچکی‌ را که‌ عصرها در آن‌ قهوه‌ می‌نوشیدیم‌!

 

| نزار قبانی |

صد سال گذشت

 

صد سال گذشت

‏از آخرین‌ بار که روى تو را دیده

‏در آغوشت کشیده

‏و در عمق چشمانت نگاه کرده‌ام

‏صد سال است که در این شهر

‏زنى منتظر من است

‏از یک شاخه درخت بودیم

‏و از همان شاخه افتاده و جدا شدیم

‏زمان میان ما صد ساله

‏راه میان ما صد ساله

‏صد سال است که من در تاریکى

‏دنبالش می گردم

 

| ناظم حکمت |

مزیت زیبا بودن

 

مزیت زیبا بودن این است که بار منفى شخصیت را کم مى کند.

همیشه همین طور است!

مردم اشتباهات زنان زیبا را حتى قبل از اینکه آن ها دهانشان را باز کنند مى بخشند.

 

| کمی قبل از خوشبختی / انیس لودیگ |‏

عادت به پاک کردن

 

انسان‌هایی بودیم

که به پاک کردن

عادت داشتیم

ابتدا اشک‌هایمان را

پاک کردیم

سپس یکدیگر را...

 

| ایلهان ترک / ترجمه: سیامک تقی زاده |

هر هزار بار

 

دست‌های مرا رها کن

سه سطر خواهم نوشت

 در هر سه سطر: تو!

چشم های مرا رها کن

به چهار طرف نگاه خواهم کرد

در هر چهار طرف: تو!

قلب مرا رها کن

هزاربار عاشق خواهم شد

در هر هزاربار: تو

 

| آهمت سلجوک ایلکان / ترجمه: ابوالفضل پاشا |

ریسمان پاره

 

ریسمان پاره را می توان دوباره گره زد،

اما هرچه باشد ریسمان پاره‌ای است!

شاید ما هم دوباره همدیگر را دیدار کنیم

اما در آنجا که ترکم کردی

هرگز دوباره مرا نخواهی یافت!

 

| برتولت برشت |

باربر عشق ام

 

خسته‌ ترینِ هر شب من‌ ام

باربر عشق‌ ام

بر دوش‌ ام باری به نام تو

جز من کسی حمل‌ اش نمی‌ کند

اگر رهایش کنم شاید شانه‌ ام آسوده شود

اما قلب‌ ام درد می‌گیرد

 

| جیحون ییلماز / ترجمه: مجتبی نهانی |

لب هایت

 

لب ‌هایت را

بیشتر از تمامی کتاب هایم

دوست می دارم

چرا که با لبان تو

بیش از آنکه باید بدانم، می دانم

 

لب ‌هایت را

بیشتر از تمامی گل ها

دوست می دارم

چرا که لب ‌هایت

لطیف تر و شکننده تر از تمامی آن هاست

 

لب‌ هایت را

بیش از تمامی کلمات

دوست می دارم

چرا که با لب ‌های تو

دیگر نیازی به کلمه ها نخواهم داشت

 

| ژاک پره ور |

تاریخ دلتنگی

 

" اللیلُ تاریخ الحنین،

وأنت لَیلی... "

 

شب، تاریخ دلتنگی ست

و تو شب منی...

 

| محمود درویش |

در وداع با یک شهر

 

یک نفر را می‌شناختم

که در وداع با یک شهر

فقط چمدان اش را می‌بوسید

زیرا که تنها بود.

 

| احمد یاووز / ترجمه: سیامک تقی زاده |

پایبند من

 

محبوب من

پایبند من باش

چون اندوه...

 

| غاده السمان |

این قلب کوچک

 

گاهى به خود مى‌گوییم

این همه اندوه براى دل ما زیادى‌ست.

اما تقصیر خودمان ست؛

این قلب کوچک چطور مى‌تواند

سنگینى عشق‌هاى بزرگ را

به‌دوش بکشد؟

 

| ادیب جانسوز / ترجمه: سیامک تقی زاده |

غیر ممکن است

 

گفته اى فراموشم کن

اما این

غیر ممکن است

زیرا براى فراموش کردنت

اول باید تو را به یاد بیاورم.

 

| جمال ثریا |

هراسی نداشته باشید

 

دیگر از من

هراسى نداشته باشید؛

زیرا که قلبم را

لابلاى کتابى ضخیم

خشک کرده‌ام

 

| دیدم ماداک / ترجمه: سیامک تقی‌زاده |

دو دستت

 

" أریدُ یَدَیکِ لِأحمِلَ قلبی "

 

دو دستت را به من بسپار

که با آن ها دلِ خود را نگه دارم.

 

| محمود درویش |

رایحه عجیب

 

در فرودگاه با تو خداحافظی می‌کنم

و چهره‌ات در ناپیدا گم می‌شود

رایحه‌ی دلتنگی‌ام منتشر می‌شود

و مردم در سالن انتظار

رایحه‌ی عجیبی می‌شنوند

رایحه‌ی زنی دلسوخته را!

 

| سعاد الصباح |

تنهایی درونمان

 

چنان

تنهایی درونمان بزرگ شده است

که آن‌ زمانی که دوست‌ داشته شدن را انتظار کشیده‌ایم،

منتظر ماندن را دوست داشته‌ایم...

 

| جمال ثریا / ترجمه: فرید فرخزاد |

به جز تو

 

همه

از کنارم گذشتند

به جز تو

که از درونم گذشتی!

 

| جبران خلیل جبران |

اندوه زمین

 

می‌خواهم همیشه کنارم باشی

تا اگر اندوه زمین

روی شانه‌هایم افتاد

به سمت تو کج شوم...

 

| زهرا الحجاج |

کمی قدم زدن

 

حسی که گفتم

شاید با کمی قدم زدن،

بگذرد؛

مرا وسط خیابان به گریه انداخت...

 

| ناظم حکمت |

بیماری باشکوه

 

مادر

پسرت بیماری باشکوهی دارد

قلبش آتش گرفته است...

 

| ولادیمیر مایاکوفسکی |

مهم ترین کار پدر

 

مهم ترین کاری که یک پدر می تواند برای فرزندانش انجام دهد،

این است که عاشق مادرشان باشد...

چون بچه ها با لبخند مادر می‌خندند و با گریه اش می‌گریند

 

| تئودور‌ هسبورگ |

دین دوم

 

" حین یقول

العاشق لمعشوقته:

«انی أعبدک»

فإنّه یؤکد [دون أن یدری]

أن الحب دیانة ثانیة... "

 

وقتی عاشق به معشوق می‌گوید:

«تو را می‌پرستم»

[بی‌‌آنکه بداند] تصدیق می‌کند

عشق، دین دوم است...

 

| نزار قبانی |

اندوهم را تخمین بزنم

 

چگونه می‌خواهی حجم اندوهم را تخمین بزنم؟

اندوهم چون کودکی‌ست،

که هر روز زیباتر می‌شود

و بزرگ‌تر...

 

| نزار قبانی |

شبت خوب جانِ من

 

مى‌گفتى: "شبت خوب جانِ من"

بیشتر از خوب بودنِ شب،

اندیشه‌ى اینکه جانِ تو هستم

در من ریشه مى‌کرد و سبز می‌شد

 

| ازدمیر آصف |

به جا خواهد ماند

 

به‌جا خواهد ماند؛

‏چایمان ته فنجان

‏کودکى‌هامان در کوچه‌ها

‏بغض سنگین شادمانى‌ها در گلویمان

‏و معشوقه‌هایمان

‏در دوردست‌ها

 

| ناظم حکمت |

هر قدمی که بر می دارم

 

به اطراف خود گام بر‌می‌دارم

لمس می‌کنم

می‌بویم

می‌شنوم

در پسِ هر قدمی که بر‌می‌دارم

هر ثانیه پژواک تنهایی من است.

 

| یانیس ریتسوس |

زیبا و غمین

 

چشم‌هایت

زیبا و غمین‌اند

چشم‌هایت

پیاده‌روی باران‌خورده‌ی وداع‌اند!

 

| عدنان الصائغ / ترجمه: صالح بوعذار |

عقوبت

 

به زودی

تو را

به عقوبتی گرفتار خواهم کرد

به یاد ماندنی

به زودی

دوستت خواهم داشت!

 

| غاده السمان |

عمیق ترین زخم ها

 

اﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ...!

ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ

ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯾﺶ

ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺣﻔﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ...؟

 

| غسان کنفانی / ترجمه: محمد حمادی |

اندوه را ملامتی نیست

 

" حُزنکَ لا یُلام،

أنا لو کنتُ حزنًا لتمنّیتُ

‏أن أسکنَ صدرَک. "

 

‏اندوهت را ملامتی نیست،

‏من هم اگر اندوه بودم

‏آرزو داشتم در سینه‌ات بنشینم.

 

| هبة هاجر⁩ |

عادت نکرده...

 

هرکسى

امیدی دارد

مجادله‌ای

از دست داده‌ای

دردی

انزوایی

و اندوهى...

چرا که

هر کسی یک رفته‌ای دارد

که هنوز هم

به رفتنش عادت نکرده است...

 

| تورگوت اویار / ترجمه: حانیه محب زادگان |

همدیگر را ببوسید

 

آن‌قدر نگذاشتی ببوسمت که بوسه را هم ممنوع کردند.

حالا نفس‌هامان هم به شماره افتاده، مثل عشق سال‌های وبا...

لعنت به تو، لعنت به من، لعنت به همه‌ی ما...

به‌خاطر همه‌ی بوسه‌هایی که از هم دریغ کردیم!

اگر زنده ماندی از طرف من به تمام مردم دنیا بگو تا می‌توانید همدیگر را ببوسید. نسل ما همه مردند در عصر یخبندان.

عصری که بوسیدن، حکم جام شوکران را داشت و چکاندن ماشه در دهان خویش ...

به همه‌ی دنیا بگو ما را نامهربانی‌‌ها کشت؛

نه جنگ‌های صلیبی و طاعون و سل...

 

| گابریل گارسیا مارکز |

آزادی بدین معناست...

 

آزادی به این معنا نیست

که هر کاری دلت میخواهد انجام دهی!

بلکه بدین معناست که:

"مجبور نباشی آن کاری را انجام دهی،که دلت نمیخواهد" !

 

| ژان زاک روسو |

تا هنگام مرگ

 

بیشتر از هر چیز،

دلم می‌خواست می‌توانستم

تمام روحم را در چشمانم بگذارم و تا ابد،

تا هنگام مرگم، به تو نگاه کنم!

 

| آلبر کامو |

اما مادر...

 

 

من هنوز

آب‌نبات را آب‌نبات صدا می‌زنم و

زخم را زخم می‌نامم و

گُل را گُل...

اما مادر

من دیگر تا آخر دنیا

به چه کسی بگویم مادر!

 

| لطیف هلمت |

طلوع

 

ما سال ها اندوه را بر دوش کشیدیم

و صبح طلوع نکرد.

 

| محمود درویش |

آیا شک داری؟

 

آیا شک داری که تو،‏

شیرین‌ترین و مهم‌ترین زن دنیایی؟!

آیا شک داری که وقتی یافتمت،‏

کلید تمامی درهای جهان از آن من شد؟

آیا شک داری وقتی دست‌ات را گرفتم،‏

جهان دگرگون شد؟

آیا شک داری بزرگ‌ترین روز تاریخ

و زیبا‌ترین خبر دنیا

لحظه ورودت به قلب‌ من بود؟

 

| نزار قبانی |

پس تا فردا

 

دستم را فشرد

و به نجوایم سه حرف گفت.

سه حرفی که عزیزترین دارایی تمام روزم شد:

« پس تا فردا .»

 

ریش تراشیدم دوبار

کفش‌هایم را برق انداختم دوبار

لباس‌های رفیقم را قرض گرفتم با دو لیر

که برایش کیکی بخرم،

قهوه‌ای خامه دار.

 

حالا تنها بر نیمکتم

و گرداگردم عشاق، لبخند زنانند

و برآنم که

ما را نیز لبخندی خواهد بود

شاید در راه است

شاید لحظه‌ای یادش رفته

شاید...شاید...

 

| محمود درویش |

احتمال

 

من

احتمال اینکه تو دوستم بداری را،

دوست داشتم...

 

| ییلماز اردوغان |

بزرگ ترین موفقیت زندگی ام

 

بزرگ‌ترین موفقیت زندگی‌ام

این بوده که

با چشم‌های خودم ببینم

که چطور فراموشم می‌کنند...

 

| گابریل گارسیا مارکز |

تا همیشه

 

بعضى‌وقت‌ها

‏می‌خواهى به قلبى پناه ببرى؛

‏شاید تا وقتى که باران تمام شود.

‏شاید هم تا همیشه.

 

| ازدمیر آصف |

در این سرمای ابدی

 

نه تگرگ آشفته‌ام می‌کند،

و نه محاصره‌ی برف پریشانم

مقاومت می‌کنم

گاه با شعر

و گاه با عشق

دیگر هیچ چیزی جز آنکه

دوستت داشته باشم

و شعر عاشقانه‌ای برایت بنویسم

مرا در این سرمایِ ابدی گرم نمی‌کند...

 

| نزار قبانی / ترجمه: سعید هلیچی |

ای اندوه

 

" أیها الحزن..

ألم تؤلمک رکبتاک من الجثو فوق صدورنا...؟ "

 

ای اندوه،

آیا زانوانت از زانوزدن برسینه هامان به درد نیامد؟!

 

| امین معلوف |

روزی که تو را نبینم

 

برای قلبم چه طرحی بریزم

تا عاشقت نباشد؟

لبانم را چه بیاموزم

که تو را نبوسد.

و طاقتم را که دندان بر جگر بگذارد؟

به شعرم چه بگویم

که منتظرم باشد تا بعد؟

و حال آنکه...

روزی که تو را نبینم

بی نهایت است.

 

| نزار قبانی |

شکوفه های انار

 

مى خواهم

محبوبم،

دستانت را

بدل به شکوفه هاى انار کنم.

 

| نزار قبانی |

زیبایی راستین

 

ترکم می کنی؟

پس چه کسی

مرا خواهد دید در حریر عریانی ام؟

حریری که در آن

زیبایی راستینم پیداست

 

| مرام المصری |

پیکر تو

 

" جِسمُکِ خارطتی

ما عادت خارطةُ العالمِ تعنینی... "

 

پیکر تو

نقشه‌ی جغرافیای من است؛

دیگر مرا با نقشه‌ی جهان کاری نیست...

 

| نزار قبانی |

شب هایمان

 

شب همه‌ی ما یکی بود،

‏اما تاریکی‌ هایمان

‏فرق داشت...

 

‏| تورگوت اویار / ترجمه: سیامک تقی‌زاده |

گورستان

‏

 

هر کس در اعماق دل خویش

گورستان کوچکی دارد...

از آنان که دوستشان می داشته است.

 

| رومن رولان |

تو زنی عادی نیستی!

 

تو زنی عادی نیستی!

تو خود

حیرتی!

گمانی !

در آنچه می خواهد به ناگاه فرا رسد

چگونه در لحظه کشف و الهام

آب از دل سنگ بیرون می آوری ؟!

چگونه با تکان مژه ای

ماه تنها را هزار هلال می کنی ؟!

 

| نزار قبانی |

اندکی از تو

 

اندکی از تو بسیاری از همه چیز است...

 

| محمود درویش |

برای شاد بودن

 

بار اندوه را به تنهایی می توان کشید،

اما برای شاد بودن

به دو نفر نیاز است.

 

| آلبرت هوبارد |

فاجعه نیست!

 

رفتنت آنقدر‌ها هم که

فکر میکنی

فاجعه نیست!

من؛ مثل بید‌های مجنون

ایستاده می میرم...

 

| نزار قبانی |

چشمان بسته

 

چرا ما چشمانمان را می‌بندیم وقتی می‌بوسیم، بغل می‌کنیم، دعا می‌کنیم، گریه می‌کنیم، رویا می‌بینیم، گوش میدهیم و استشمام می‌کنیم؟!

چون که زیباترین چیزها در زندگی، قابل دیدن نیستند!

بلکه به وسیله قلب حس می‌شوند...

 

| دنزل‌ واشنگتن |

سیاهی چشمانت

 

سیاهی چشمانت

برای قلبم از نور عالم خواستنی‌تر است!

 

| نجیب محفوظ |

آن هنگام

 

آن هنگام که خواهان عشق‌ اَند

زیباترین واژه ها را می‌آورند

برای نفوذ در قلب ها

و آنگاه که می‌خواهند بروند

پِی کمترین بهانه ها هستند

برای شکستن دل‌ها

 

| نزار قبانی |

قدم هایت

‍

به خیالم

قدم‌های تو بود

که این‌ چنین تند

در سینه‌ام میزد

 

| مرام المصری |

میراث سنگین

 

به من بگو..

با این میراث سنگین خاطراتی

که بر شانه هایم گذاشته‌ای، چه کنم؟!

 

| سعاد الصباح |