حالا ببوس مرا

مرا تنگ در آغوش بگیر 

و ببوس.

بوسه‌ای طولانی 

حالا ببوس مرا  

که فردا دیر است 

زندگی همین لحظه‌ست  

همه‌چیز از جریان خواهد ایستاد   

از گرما، از سرما 

منجمد می‌شود، خاموش می‌شود 

هوا کم می‌آورد  

اگر تو، به بوسیدنم خاتمه دهی

گمان کنم خاموش مرده باشم.

| ژاک پره‌ور |