پیراهن سرخ

 

پیراهن سرخ به تو می آید

یا تو به پیراهن سرخ؟

شکوفه ها را باد باردار می کند

یا زیبایی تو؟

 

| الیاس علوی |‌‌

مرا محکم بگیر

 

مرا در آغوش بگیر

پیش از آن که فرو بریزم

چون فنجانی که از انگشت می ریزد

تکه های مرا جمع کن

و یکی یکی

به باد بسپار

من سبک شده ام

چون برگی بی ریشه

چون پری آواره

مرا محکم بگیر

مواظبم باش

 

| الیاس علوی |

بهانه ی من باش

 

ﺍﻣﺸﺐ ﺗﻮ

ﺑﻬﺎﻧﻪ‌ی ﻣﻦ ﺑﺎﺵ

ﺍی ﭘﺮﻧﺪه ﻛﻮچک

ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻡ

ﺳﻜﻮﺕ ﺭﺍ

ﺑﻪ ﺷﺐ مى‌دادم

ﻏﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ

ﻣﻮسی ﺭﺍ ﺑﻪ بنی‌ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ

ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ

ﺑﺮﺍى ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻪ مى‌ﺩﺍﺷﺘﻢ

 

| الیاس علوی |

امشب دانستم

 

امشب اما

دانستم

سایه ای را که از او می گریختم

و تمام عمر دنبالش بودم!

همین ماهی کوچکی است که در سینه ام

خانه دارد...

 

| الیاس علوی |

مستی

 

خدا کند مستی به اشیا سرایت کند

پنجره ها

دیوارها را بشکنند

و تو

همچنان که یارت را تنگ می بوسی

مرا نیز به یاد بیاوری

 

| الیاس علوی |

کاش آزادم آفریده بود

درخت گفت: دلتنگم 

کاش آزادم آفریده بود، چون تو

انسان گفت: 

اینگونه ناشیانه اگر میدَوم،

ریشه هایم را بریده اند...

| الیاس علوی |

امید گاهی به خانه ی ما می آید

امید گاهی به خانه ی ما می آید،

به خنده اش بیدار می شویم

دورش می نشینیم

و چای سبز می نوشیم

امید دستان لطیفش را روی سرمان می کشد

و دلداری می دهد

به خاطر مرگ پدر

سل مادر

سرمای بیرون دریچه

امید چون آهنگی آرام ما را آرام می کند

اما پریشان است هنگام رفتن

پاهایش ناتوان

نفسش می گیرد

دردهامان را با خود می برد

"به امید دیدار"

به رسم همیشه می گوید

در آستانه ی در

امید گاهی به خانه ی ما می آید...

| الیاس علوی |