حال من

 

حال مرا هر کس که می پرسد بگو خوب است!

اشکش روان، اندوه جاری، زخم‌ ها کاری ست...

 

| حسین دهلوی |

ابر می‌بارید بر آینده‌ی دلگیر من

 

ابر می‌بارید بر آینده‌ی دلگیر من

خنده می‌زد کاتبِ تقدیر بر تدبیر من!

 

اشک می‌آمد به استقبال ما وقت وداع

سخت می‌لرزید در چشمان او تصویر من

 

شرم اگر مانع نمی‌شد، بیشتر می‌دیدمش

بگذرند ای کاش چشمان من از تقصیر من!

 

با سخن چینی مرا از چشم او انداختند

ساده‌لوحان غافلند از آه پر تاثیر من

 

مصحفی هستم میان مکتب کج‌فهم‌ها

هرچه می‌خواهند می‌گویند در تفسیر من

 

هیچ ابری موجب خاموشی خورشید نیست

روسیاه است آن که کوشیده‌ست در تحقیر من...

 

| حسین دهلوی |

گریستم

بعد از هزار مرتبه خواهش، دم وداع

چیزی نداشتم که بگویم...گریستم

| حسین دهلوی |

زیباترین نوع خودآزاری

مانند فرزندی که محتاج نگهداری ست

این گریه های بی دلیل از روی ناچاری ست

رنج بیابان دیدن و با کوه جنگیدن...

عاشق شدن زیباترین نوع خودآزاری ست!

| حسین دهلوی |