از من گرفت

 

جدایی چه چیزهایی که از من نگرفت و نبرد

کیلومترها امید

موهایی که شانه کردم

و آن دست‌هایی که فشردمشان...

 

| ناظم حکمت |

صد سال گذشت

 

صد سال گذشت

‏از آخرین‌ بار که روى تو را دیده

‏در آغوشت کشیده

‏و در عمق چشمانت نگاه کرده‌ام

‏صد سال است که در این شهر

‏زنى منتظر من است

‏از یک شاخه درخت بودیم

‏و از همان شاخه افتاده و جدا شدیم

‏زمان میان ما صد ساله

‏راه میان ما صد ساله

‏صد سال است که من در تاریکى

‏دنبالش می گردم

 

| ناظم حکمت |

کمی قدم زدن

 

حسی که گفتم

شاید با کمی قدم زدن،

بگذرد؛

مرا وسط خیابان به گریه انداخت...

 

| ناظم حکمت |

به جا خواهد ماند

 

به‌جا خواهد ماند؛

‏چایمان ته فنجان

‏کودکى‌هامان در کوچه‌ها

‏بغض سنگین شادمانى‌ها در گلویمان

‏و معشوقه‌هایمان

‏در دوردست‌ها

 

| ناظم حکمت |

بوسیدن دست هایت

سرم را نه ظلم می تواند خم کند،

نه مرگ

نه ترس!

سرم فقط برای بوسیدن

دست‌های تو خم می شود.

| ناظم حکمت |

حسرت ها

 

بعضی‌ها انواع گیاهان را خوب می‌شناسند

برخی انواع ماهی‌ها را

من انواع جدایی‌ها را

بعضی‌ها نام ستارگان را از بر می‌دانند

من نام حسرت‌ها را..

 

| ناظم حکمت / ترجمه: احمد پوری |

از یاد بردیم

ما را شکست خورده

ما را با اشک‌های ‌مان رها کردند 

و رفتند 

و از آن روز بود که ما

بخشیدن را از یاد بردیم...

| ناظم حکمت |

امیدواری

 

دل ما همیشه شکسته است

اما امیدواری

هیچوقت از جیب چپ پیراهنمان 

کم نشد...

 

| ناظم حکمت |

آخرین نگاه

 

نه در نگاه اول،

بلکه عشق در آخرین نگاه است...

زمانی که می خواهد از تو جدا شود

آن گونه که به تو می نگرد

به همان اندازه دوستت داشته است!

 

| ناظم حکمت |

زیبا باش چونان پرچم انقلاب

 

لباسی را که در نخستین دیدارمان به تن داشتی بپوش

خود را زیبا کن

بر موهایت اطلسی بزن

آن را که در نامه فرستاده بودم

و پیشانی باز و سفید و بوسه خواهت را بلند کن

امروز، نه ملال نه اندوه

امروز،محبوب ناظم حکمت باید که زیبا باشد

چونان پرچم انقلاب!

 

| ناظم حکمت / ترجمه: احمد پوری |