آنجا بود...

 

آن کلمه‌ی دردناک را گفت

ساکت شدم

از اتاق بیرون رفتم

 

سه‌سال بعد

برگشتم

مهمان‌ها رفته بودند

 

کلمه

آنجا بود

 

| سارا محمدی اردهالی |

یادت

 

شنا می‌کنم

از این سو به آن سو

زیرآبی می‌روم

تا آن جا که نفس دارم

انگشتانم را به کف استخر می‌کشم

ناگهان

یادت

چون کوسه‌ای به سمتم برمی‌گردد.

 

| سارا محمدی اردهالی |

کار از کار بگذرد

 

خیابان

در نیمه های شب

مثل من است

هر از چندی

خاطره ای بی احتیاط می گذرد

دلم

یک تصادف جدی می خواهد

پر سر و صدا...

آمبولانس ها سراسیمه وارد شوند

و کار از کار بگذرد...

 

| سارا محمدی اردهالی |

خیلی خسته

 

خسته ام

خیلی خسته!

به من جایی بدهید

می خواهم بخوابم،

یک تخت خالی

یک دنیای خالی

یک قلب خالی...

 

| سارا محمدی اردهالی |

پیرزنی شوم

 

پیرزنی شوم

آلزایمر بگیرم

زنگ بزنم

انگار که پسرم هستی

بگویم چقدر دلم برایت تنگ است...

 

| سارا محمدی اردهالی |

فریاد کشید

 

فریاد کشید

مانند مردی ناامید

پیش از انداختن خود به آب

و به زندگی ادامه داد

مانند زنی ناامید

پیش از انداختن خود به آب

 

| سارا محمدی اردهالی |

نصف قلبم

نصف قلبم را

به مردی دادم

که در شلوغی گم شد.

نصف دیگرش

به هیچ دردی نمی‌خورد!

| سارا محمدی اردهالی |

آرامم

آرامم

شکل تورهای کتان لباس‌های خواب

شکل یک آباژور کم نور

در سالنی متروک

آرامم

شکل چمدان لباس‌های زمستانی

شکل یک رومیزی که هزار بار

در ماشین لباس‌شویی شسته شده

روی بند خشک شده

روی میز پهن شده

آرامم

شکل مدادهای سفید مدادرنگی‌ها

آرامم

و به اشک‌هایم کاری ندارم.

| سارا محمدی اردهالی |

قوی باش

آخرهای شب

از آینه بیرون می‌آید

شانه‌ها و کمرم را نوازش می‌کند

دست‌هایم را می‌بوسد

دریچه‌های قلبم را بتادین می‌زند

باندهایم را عوض می‌کند

می‌گوید قوی باش

و من

پیش از آن که

به صورتش نگاه کنم

به خواب می‌روم

آرام

| سارا محمدی اردهالی |

دونات تمشک

زنی بود

در تمام کافه‌ها

دونات تمشک سفارش می‌داد

نمی‌دانست

پاییز یعنی چه

عشق بی‌فرجام یعنی چه

زنی که

مدام عاشق می‌شد

و همیشه خیال می‌کرد

بار اول است

دونات تمشک سفارش داده‌است...

| سارا محمدی اردهالی |

منتظر هیچ کس نبود

غروب ها 

لباس باز و بلند ارغوانى میپوشید

به لاله گوشش عطر میزد !

و منتظر هیچ کس نبود ...

| سارا محمدی اردهالی |

بداخلاقی عصرهایت

بداخلاقی عصرهایت

سوزنی است ک مخصوصا نخش نمیکنم!

من دوست دارم

دکمه ی آخر مانتو ام باز باشد...

| سارا محمدی اردهالی |

باید گشت

چیزی جا گذاشته ام

دوسه خط شعر

دوسه تار مو

خیال یک بوسه

لای کتابی حتا

چه می دانم 

باید گشت

پشت سر چیزی مانده

مثل عطری که از رو نمی رود .....

| سارا محمدی اردهالی |

از دردی به دردی سفر می‌کنم

خوابیده‌ام روی تخت

جری‌تر از سیلوستر استالونه

مادر پماد می‌مالد

روی گرفتگی کمرم

چهل‌هزارتا دراز نشست زده‌ام

‌برای مبارزه با حریف خیالی‌ام

اشک‌هایم می‌ریزد

روی بالش مادر

از دردی به دردی سفر می‌کنم

| سارا محمدی اردهالی |

اتاق خالی است

با دمپایی‌ راحتی

راه می‌افتد

کتاب‌های نیمه‌باز زیر تخت را بر‌می‌دارد

لباس‌های پراکنده را تا می‌کند

مداد‌ها و فنجان‌ها را جمع می‌کند

می‌آید پشت‌ سرت

دل‌دل می‌کند

نزدیک نرمه‌ی گوشت می‌آورد لبش را

صدای نفسش را حس می‌کنی

برمی‌گردی

اتاق خالی است

به‌هم‌ریخته و آشفته...

| سارا محمدی اردهالی |

به انگشتانم خیره می‌شوم

هر از چندی نوشتن را رها می‌کنم

به انگشتانم خیره می‌شوم

می‌گفتی زنان زیبا آزارت می‌دهند

و هر انگشت من زنی زیباست

که آرامت می‌کند

به هر انگشتم که نگاه می‌کنم

یاد زنی زیبا می‌افتم

که از دستش گریزی نداری

می‌خندم

و نوشتن داستان تو را از سر می‌گیرم.

 

| سارا محمدی اردهالی |

نام او را نوشتم

نام او را

پس از سال‌ها

در یادداشت‌های روزانه‌ام نوشتم

نام کوچکش را

برهنه

بدون اشاره و کد‌های عجیب و غریب

آیا می‌آیند حروف زیبای نامش را از میان کلماتِ امروز، آرامش، عجیب و سرانجام بیرون می‌کشند؟

نام او را نوشتم با جوهر آبی خوش‌رنگ

میان صفحات بسیاری

تند و سراسیمه نوشتم

آیا مرا می‌کِشند می‌برند, انگشتانم را خرد می‌کنند؟

تا صبح

تمام شب

نام او را خواهم نوشت

| سارا محمدی اردهالی |

اردیبهشت آمده

مادربزرگ اردیبهشت ماه

در خیابان پهلوی دوره ی کشف حجاب

عاشق شد

دایی سیاوش اردیبهشت ماه

در خیابان مصدق وقت بگیر و ببند

عاشق شد

اردیبهشت آمده دیر یا زود من هم

در خیابان ولیعصر

عاشق می شوم 

| سارا محمدی اردهالی |

به خانه‌ام بیا

نان تازه بگیر

به خانه‌ام بیا

دریانورد خسته!

می‌خواهم لباس‌های خیست را

از تنت در بیاورم

شیر گرم کنم برایت..

بگویی

شانه‌هایم سکان زندگی توست

و من

پنجره‌های این شهر طوفان‌زده را محکم ببندم...

| سارا محمدی اردهالی |

پادشاهی کنم در ناخودآگاهت

دلم می‌خواهد

یک میس‌کال باشم برایت

شماره‌ای که سیوش نکرده‌ای

زیر لب تکرارم کنی

به یادم نیاوری 

دلم می‌خواهد

بی‌ اجازه‌ی تو

پادشاهی کنم

در ناخودآگاهت!

| سارا محمدی اردهالی |