عشق را در تنم رهاکن

نمی خواهم خاطره ای دور باشم در ذهنت

که هر سال

وقت فوت کردن شمع های روی کیک !

زنده می شود ...

نمی خواهم زنی باشم

که لبهایش از فرط نبوسیدن ترک برداشته

و برای غربت کاکتوسهای پشت پنجره !

گریه میکند ...

دامنم را پر می کنم از بهار

و شیراز ، شیراز برایت نارنج می بارم

و با عطر وحشی ام

دیوانگی ات را از قفس آزاد می کنم !

 و می چرخانم در شهر ،

برایم سعدی بخوان

وعشق را در تنم رهاکن

شبیه باد که روسری ام را با خود برد ....

| الینا نریمان |