کاش می‌شد که مال من باشی

خسته‌ام از دروغ‌های قشنگ کاش می‌شد که مال من باشی

به خدا خسته‌ام از اینکه فقط روز و شب در خیال من باشی

غم و شادی من به دست تو است؛ آه! بانو! چه لذّتی دارد

جای معشوق واقعی بودن آرزوی محال من باشی؟

گاه تصویر مبهمی هستی لا‌به‌لای مرور خاطره‌ها

گاهی امّید واهی فردا... حسرتم شد که حال من باشی

روزهایم شبیه یکدیگر، هفته و ماه و سال تکراری‌ست

عشق گفته‌ست می‌رسد آن روز که تو تحویل سال من باشی

کفتر جلد بام بودن را دوست دارم به آسمان سوگند

بشود هم نمی‌پرم هرگز، مگر اینکه تو بال من باشی

| رضا احسان‌ پور |