زندگی ما آنقدر ها هم رمانتیک نبوده

زندگی ما

آن قدر هاهم رمانتیک نبود ،

هست ؟

که مثلا عصرهای آرام سه شنبه 

درکافه ی دنجی

باهم قهوه بنوشیم .

که مثلا

اسم های مان را روی ماسه های  ساحل بنویسیم ،

شهرما 

یک دریاچه ی خشک شده بیشتر نداشت 

ندارد 

_آن هم که فقط نمک روی زخم آدم می پاشد_

نه !

زندگی ما رمانتیک نبود 

نیست 

وشهرمان

حتی قطاری ندارد

که از پشت شیشه هایش 

مثل سربازهای فیلم های جنگ جهانی 

برایم دست تکان بدهی.

با این همه اما

گاهی

گاهی که برق می رود

شمع روشن می کنیم

مثل کافه های فیلم های فرانسوی

گاهی هم برای بچه های قطار شهربازی دست تکان می دهیم.

زندگی ما

اصلا رمانتیک نبوده اما 

فردا که فیش آب را پرداخت می کنی 

پشتش را بخوان

زنی در خانه داری 

که شاعر است و می تواند 

با همان جمله ی «دوستت دارم» پشت فیش ها هم غافلگیرت کند.

| رویا شاه حسین زاده |