شاعر شدم

شاعر شدم...

که وقتی با موی پریشان

در آغوشم  پرسه میزنی

شعر مردان غریبه را

زیر گوش ات زمزمه نکنم!

اشعار آن ها ارزانی  معشوقه شان

برای مژه های  مست تو

حرف های این مرد شنیدنی تر است...

در آن صبحی که گویی

ناشتا شرب خمر کرده

در آن صبحی که دیشب اش....

غرق در رویای خود..

موهایت را میبافته

در حالی که

روی زانوهایش آرام گرفته بودی...

| علی سلطانی |