عشق
چه به ناگهان بیاید،
چه به آهستگی
فرقی نمی کند
تو را به تمامی در بر خواهد گرفت
مثل خیس شدن
چه در باران باشد،
چه در مه.
| رضا کاظمی |
بهار آمد و نیامدی
اما پرستوها
بذر تو را آوردند.
زمین جای مناسبی نبود،
در دلم کاشتمت!
داشتم دردهایم را می شمردم،
نداشتنت،
نخواستنت،
ندیدنت،
نماندنت...
این "نون" اول فعل ها را
کاش می شد بِکَنی،
جمعشان کنی یکجا؛
بچسبانی به فعل رفتنت...
خوو کُن به تنهایی؛
وقتی غروب ها
تنها سهمِ تو از خورشیدند...!