تو را باید قاب کرد

خودخواهی بزرگی ست

تو را خواستن

تو را داشتن...

تو را باید قاب کرد

میان چشم های پنجره

باید نفس کشید

تک تک بوسه هایت را

تو همان گرمای "ها" کردنی

بین دست های سرما زده ی خورشید

در یک زمستان بی طلوع

تو انتظار یک رسیدنی

در انتهای یک سکوت

تو سپیدی یک شعری

در بی واژه گی خیال

تو همانی که می شود

به خاطر سپرد

بی آن که خیس شد

زیر باران خاطراتت

چه خوب است که تو

هر آنچه هستی

همانی...

| علیرضا اسفندیاری |